Iron Man

nagkita kami ni Sir Robert sa isang sikat na mall sa manila. nainis pa ako ng kaunti kasi ang gulo nya kausap.

"dito tayo sa starbucks magkita."

tapos nung dumating na ako sa starbucks...

"nandito ako sa may department store, 2nd floor."

umakyat ako at pagdating sa department store...

"ang tagal mo. nandito ako sa baba, sa may lobby paglabas ng department store."

sa totoo lang... gusto ko nang umuwi na lang. gaguhan lang yata to eh. every minute na lang eh nasa ibang location. pero, nandun na rin naman ako, sige na lang. bumaba ako papunta sa lobby na nabanggit ni sir.

"nandito na po ako."

"punta ka dito sa ministop, may binili lang ako."

"hindi na sir. hintayin na lang kita dito. kanina ka pa palipat-lipat eh. seryoso ba tong appointment na to?"

"okay. punta na ako dyan."

maikli talaga ang pasensya ko sa mga ganung klase ng tao. hindi mapirmi sa isang lugar. alam nang may kailangan sya i-meet, lakad pa ng lakad. ano ba naman yung maghintay ng ilang segundo diba?

finally, nag-himala ang panginoon at dumating si Sir Robert. medyo matanda na sya, nasa 50+ na, so hindi ko ma-imagine kung paano nyang nagagawa na mabilis na makaalis from one location from another. baka lumilipad sya.

"tara, punta na tayo sa pad ko." sabi ni Sir Robert. at dahan dahan kaming naglakad papunta sa place nya.

pagdating sa kwarto, umupo muna si Sir Robert at nagsimulang mag-interogate. eto, mas nakakainis, kasi yung mga tanong nya eh may kasamang pangungutya. kulang na lang talaga eh lagyan ako ng nakataling bumbilya na gumagalaw-galaw sa ibabaw ng ulo ko at itali ako sa upuan, and then everytime sasagot ako ng hindi maganda ay bubuhusan ako ng tubig o kaya naman eh kukuryentehin.

"bakit ganito trabaho mo?"

"parang wala naman sa hitsura mo ang magmasahe. parang hindi ka marunong."

"sayang lang yata pera ko sayo."

"baka hindi mo ako kayanin."

"hindi yata ako mag-e-enjoy sayo."

at ang pinakamasakit sa lahat...

"medyo mataba ka pala."

aray! tagus-tagusan na ang mga sinasabi ni Sir Robert. asaran yata talaga ang gusto nya, hindi serbisyo. buti na lang iron man ako... ewan ko ba kung anong nakain ko that time at parang hindi man lang ako na-o-offend sa mga sinasabi nya. bumanat na lang ako.

"sir, try nyo muna bago kayo magsalita."

at mukhang nagustuhan ni Sir Robert ang hamon ko.

nagsimula ang masahe... aba! malibog pala si sir! wala pa yatang limang minuto akong nagmamasahe ay dinakot na nya agad ang junior ko. so, syempre, dahil horny din ako, tumigas agad ang junior ko na parang bakal. so shortcut na agad kami sa extra. maaga kami matatapos, ayus!

yun ang akala ko.

tumihaya si Sir Robert at hindi pa pala matigas ang junjun nya. okay lang yun. siguro medyo matagal lang talaga sya tigasan.

"suck mo ako. patigasin mo."

at sinimulan ko ngang isubo ang putotoy ni Sir Robert na hanggang ngayon ay tulog pa rin. subo subo subo. hindi ako worried kasi alam kong magaling ako dito. tuloy tuloy lang, pero parang may something wrong.

makalipas ang halos 10 minutes na paglalaro ng junior ni Sir Robert... malambot pa rin to! saktong-sakto lang sa name nya... Robert... Downey Junior... parang may downy yung putotoy nya sa lambot... pero hindi sa bango!

effort pa rin ako sa pag-suck, pero wala pa ring nangyayari. 15 minutes... 20 minutes... 25 minutes... at kalahating oras na halos! pero wala pa ring pagtigas na nagaganap! and, seriously, sobrang sakit na ng panga ko. i'm stuck here. titigil ba ako o tutuloy lang? pag tumigil ako, mawawala yung kung ano mang libido ni Sir Robert, so back to start ako! pag naman nagtuloy-tuloy lang ako, i may end up breaking my jaws! ganun ka-seryoso! pero mas pinili ko ang safety ko.

tumigil muna ako sa pagtsupa.

"wait lang sir."

"o, bakit ka tumigil?"

"sir, hindi ka tinitigasan. wait lang. ang sakit na ng panga ko."

natawa si Sir Robert.

"ganyan talaga pag matanda na."

"okay... so..."

"suck mo lang, titigas din yan."

walang choice, isinubo ko ulit ang Downy Junior ni Sir Robert. lahat na ng technique na alam ko, ginawa ko na. pero talagang hindi na... give up na ako.

"sir, handjob na lang kita."

"hindi, ako na lang."

at nagsimula nang mag-kamay si Sir Robert, habang ako naman eh nilalaro ang lahat ng pwede kong laruin sa katawan nya. ilang minuto pa ay umuungol na si Sir Robert... pero hindi pa rin sya tinitigasan! hanggang sa kanya na nanggaling ang white flag.

"sige, okay na. mukhang hindi na talaga kaya."

"sure po kayo?"

"oo. shower ka na."

at naligo na nga ako as instructed. sumunod na naligo si Sir Robert at pagkatapos ay nagbihis na kami.

"sir, okay lang po talaga kayo?"

"oo naman."

"pero hindi ka nilabasan."

"it's okay. ang galing mo nga eh."

"ngek! kung magaling ako, dapat nilabasan ka."

"haha! hindi yun! ganun talaga pag matanda na. mahirap na tigasan. pero, magaling ka iho, worth the money."

"salamat po."

at umalis ako mula sa bahay ng super hero who seems to have a difficulty living up to his own name... Robert Downey Junior... Iron Man... go figure!