Asian Father Syndrome

paunang pagbati muna sa japinoy na si Nishiboy na kainuman ko nung huwebes at ka-donut ko nung linggo! kaway kaway! (read his blog by clicking here). at congratulations sa kanyang bagong trabaho.

* * * * *

ikatlong linggo ko na ngayon sa training para sa bago kong work. and sa mga pinaggagagawa namin sa klase, may nadiskubre ako... may bago akong sakit! ADHD and ADD is so yesterday! ang sakit ko ngayon, AFS... or, in long, asian father syndrome!

nanggaling lang yung term na ito out of biruan with a friend. masyado daw kasi akong perfectionist sa mga exams and tests. sobrang perfectionist to a point that i get so depressed and i am totally wrecked everytime i commit even a single mistake. kung sa mga gamit at kaayusan, may tinatawag tayong OC, or ok-ok, ito ang counterpart nya when it comes to goals and expectations. and hindi ito drama-drama na depression lang ha. as in yung tipong masisira yung buong araw ko dahil lang sa isang mali sa exam. my co-trainees are witnesses sa mga sumpong ko pag nirerelease yung results ng examinations. buti na lang at may malapit na chic-boy sa office kaya pwede kong lunurin ang sarili ko sa garlic chips kapag badtrip ako.

pero... bakit nga ba may ganitong ugali ang mga asian fathers?

* * * * *

may nagtext sa akin na client... tawagin na lang natin syang Papa Chen. and, as usual, tanong tanong sya ng mga rates and services, at sinend ko naman ang template ko. tumawag sya tinanong nya kung pwede daw ba ako sa manila grand hotel. at dun ko napatunayan ang hinala ko... intsik nga ang client ko! as if hindi pa sapat na patunay yung strong chinese accent nya.

nagprepare na ako at nagbyahe papunta sa nasabing hotel. pero dahil bus ang sasakyan ko, expected nang medyo matatagalan ako dumating. tinext ko si Papa Chen para sabihin na medyo malelate ako ng bahagya. at tumawag siya after a few minutes... medyo inis.

"bakit naman matatagalan ka pa? san ka ba manggagaling? ayoko maghintay! ano ba naman yan! sobrang unprofessional! paghihintayin mo pa ako ng matagal!"

"pasensya na po sir. nasa hotel na po ba kayo?'

"wala pa!"

anak ng pichi pichi! wala pa naman pala sa hotel, kung magalit, akala mo naman eh mortal na kasalanan ang pagiging late. hinayaan ko na lang. assurance statement na lang na hindi naman oa sa tardiness ang mangyayari sa akin. napakalma ko namang ang intsik.

dumating ako sa nasabing hotel lagpas ng 15 minutes sa napag-usapang oras. tinext ko na si Papa Chen para i-inform sya na nandun na ako. naka-in na daw sya, pero maghintay lang daw ako saglit at nag-aayos pa daw sya. hintay naman ang pogi habang kumakain ng donut. maya-maya pa, nagtext na. pinaakyat na ako sa hotel room. kumatok ako at pagbukas ng pinto, sinalubong ako ng kadiliman!

patay lahat ng ilaw sa loob ng kwarto. since maliwanag sa lobby bago ako pumasok ng kwarto, parang bigla akong nabulag sa loob. agad-agad kong inilabas ang cellphone ko para makaaninag ng kaunting liwanag. pero agad itong dinakot ni Papa Chen.

"wag kang mag-ilaw!"

hindi ko maiwasang mapikon at matakot, kaya hinila ko ang cellphone ko mula sa kamay nya.

"sir, pakibuksan po muna ang ilaw. or else lalabas po ako."

"ayoko. makikita mo ako."
"ganun po ba? sige po, aalis na lang ako."

pumwesto na ako papunta sa pinto ng pumayag na syang buksan ko ang ilaw ng telepono ko.

"gusto ko lang makasiguro na safe ako. baka mamaya may patalim ka, or may kasama ka."

"wala."

iniikot ko ang ilaw ng telepono ko sa kwarto... at natawa ako sa nakita ko.

nakalatag sa side table ng motel, maayos na maayos, ang samu't saring mga kinky stuff na pwedeng gamitin for sex. may dildos. may vibrators. mayroon din nung balls na magkakadugtong sa tali. may sandamakmak na lubes and condoms.... AT MAY WHIP!!!

mabuti na lang pala at binuksan ko ang ilaw ko. wala akong kaalam-alam, pwede na pala akong maging laruan ni Papa Chen anytime!

hindi ko yata napigilan ang sarili ko na matawa at nahalata ni Papa Chen ang naging reaction ko when i saw the stuff.

"gusto ko lang mag-experiment."

"hindi ko pa nasusubukan yang mga yan."

"sige, try natin. ligo ka na."

at naligo na muna ako (i have to go inside the bathroom with the lights turned off, close the door, then open it. pano kaya kung may pugot na ulo pala sa banyo pagpasok ko? hahaha!). nakakatawa, kasi kahit sa banyo, may mga kung anu-anong nakalagay din na decorative items na hindi ko sigurado kung si Papa Chen pa ba ang nagdala o hindi. matapos maligo, pinatay ang ilaw, at lumabas ng banyo.

inaninag ko muna ng kaunti ang kwarto bago ko napansin na nakadapa na si Papa Chen sa kama. hanggang ngayon, wala akong idea kung anong hitsura nya. pero kailangan ko sya i-service. tuloy tuloy lang ang masahe at mukhang nag-eenjoy naman si Papa Chen ng biglang nasira ang moment...

tumunog ang telepono nya. hindi lang basta text... tawag!

agad nyang kinuha ang telepono nya kaya nagkaroon ako ng chance na makita ang hitsura nya... intsik. tatay. medyo matanda na. isinilent nya lang ang phone nya at itinaob sa table. pero tuloy tuloy ang tawag, at ang maliit na liwanag na nanggagaling sa phone eh nakaka-distract. ampucha si Papa Chen, daig pa ang bampira sa pagkatakot sa liwanag!

halatang iritado na, sinagot ni Papa Chen ang tawag. syempre, hindi ko naintindihan yung conversation kasi intsik. basta ang alam ko lang, tunog galit si Papa Chen. makalipas pa ang ilang segundo, natapos ang call. pero instead na dumapa ulit, umupo lang si Papa Chen at halatang wala na sa mood. lumapit ako sa kanya at umakbay... pero galit na tinanggal ni Papa Chen ang kamay ko!

hindi ko tuloy maintindihan kung anong nangyayari, at kung ano man ang naging usapan ng kung sino man ang kausap nya sa telepono. basta ang alam ko lang, mukhang bad news yata yung conversation kasi badtrip na si Papa Chen. umupo lang ako sa tabi nya. naaninag ko na talagang wala na sa mood si Papa Chen. naniningkit na yung singkit nyang mata (in short, wala na syang mata). nagulat na lang ako ng bigla syang sumigaw... as in sumigaw!

"umalis ka na!"

shocked at walang idea sa kung anong nangyayari, sumunod na lang ako sa sinabi nya. naligo ako at pagkatapos ay nagbihis. pagkaabot nya sa akin ng bayad, sinubukan ko pa syang tanungin kung ano bang nangyari.

"wala na eh. nasira na yung moment. perfect na sana eh."

sa totoo lang, hindi ko magets kung ano ang ibig nya sabihin. there was a phone call, okay... but then, after the phone call, we can continue naman diba? unless sobrang importante yung tawag... at tinanong ko yun.

"sino ba yung tumawag, if you don't mind me asking?"

"wala. kaibigan ko. nangungumusta lang."

"okay. akala ko naman bad news."

"wala. wala namang bad news."

"okay... edi ituloy na lang natin."

"wala na. nawala na ako sa mood."

lalo lang akong naguluhan... dahil lang sa phone call, nawala sya sa mood? parang hindi nga yata ako nagkakamali... nakabatak yata si sir. pero nahalata nya yata ang confusion sa akin (hindi ko alam kung pano, kasi during that time, patay pa rin yung mga ilaw.)

"ayoko kasi ng naiistorbo pag nagha-hire ako. gusto ko, perfect flowing lahat. yung walang aberya. yung tuloy tuloy lang. kaya eto, badtrip na ako."

and then nagets ko na... perfectionist. everything must go his way. asian father syndrome.

hinayaan ko na lang. ang mahalaga, bayad na sya. umalis ako ng hotel at bumili ulit ng donut, pampaganda lang ng mood.

at dahil dun, mas naintindihan ko na kung paano nagkakaroon ng asian father syndrome... kapag nabibitin ka sa sex!

* * * * *

so i guess, gets nyo na kung bakit sumpungin ako lately... hahahaha!