That Awkward Question

matagal ko nang kliyente si Sir Michael. maraming beses na rin sya nagpa-service sa akin. may mga times na aayain nya lang ako na kumain sa labas o kaya naman eh nagpapasama sya sa mall para manood ng sine, pero binabayaran nya pa rin ako. minsan, nahihiya na ako. pero he insists, so pumapayag na rin ako. and besides, trabaho ko nga naman yun. trabaho ko ang mag-escort. hindi lang naman palaging sex eh. at pangit man pakinggan, ang companionship ko ay may katapat rin na presyo. maliwanag naman kay Sir Michael yun, kaya walang problema. at mas lalong walang problema sa akin yun, kasi pag dumadating yung time na kailangan ko ng pera, halos isang text ko lang kay Sir Michael, at solb na agad ang problema ko.

sa maraming beses na magkasama kami ni Sir Michael, masasabi kong marami na kaming napagkwentuhan. marami na kaming napag-usapan. hindi lingid kay sir na bading ako at hindi issue sa kanya yun. in fact, gusto nya nga yun lalo na kapag nag-se-sex kami. at least daw hindi labag sa kalooban ko yung ginagawa ko sa kanya sa kama.

sa edad na late 30s, masasabi kong okay pa rin ang hitsura ni Sir Michael. masarap din sya kausap at kakwentuhan. natutuwa sya kasi napaka-unpredictable ko daw, para bang everyday is a surprise. kaya mabait sya sa akin. kaya hindi sya nagsasawa na kasama ako. minsan natanong ko sya kung bakit nga ba wala syang partner, pero hindi nya sinasagot ng maayos ang tanong. ang palagi nya lang sagot... "basta for today, ikaw ang partner ko, okay?"

ewan ko kung bakit, pero kahit may hitsura at mabait naman si Sir Michael eh hindi ko makita ang sarili ko in a relationship with him. parang may kulang. tsaka siguro yung fact na rin na sayang ang kinikita ko sa kanya kung sakaling makikipag-relasyon ako sa kanya. masama na kung masama pakinggan, pero sa pagkakataong ito, mas umiiral ang pagiging praktikal at, for lack of better words, pagiging mukhang pera ko.

tuloy tuloy lang ang ganung setup namin. magtetext sya, aayain ako lumabas, sasama ako. minsan naman, mangungumusta ako, sasagot sya, then magkakaayaan ulit lumabas. mas madalas na yung pagkakataon na "nagdedate" lang kami kaysa sa masahe with extra, pero lahat yung eh may bayad pa rin akong natatanggap. masaya ba ako sa ganung setup? aba! oo naman! biruin mo, i get to see the latest movies, eat at fancy restaurants, and sometimes eh may take home pang shirt, pants, or anything na galing sa department store. not to mention yung talent fee ko. sarap buhay!

pero habang tumatagal, parang may nagbabago. napapadalang ang pagtetext ni Sir Michael. hindi na kami nakakalabas. busy daw sya, and i respect that. so okay lang. kaso dumating yung time na kailangan ko ng pera, and unfortunately eh walang nagpapa-book sa akin. dun ko naalala si Sir Michael. at isang araw nga ay naisipan kong i-text si sir.

me: kumusta po?

sir: ayus naman. ikaw?

me: okay lang po. di ka nagpaparamdam ah.

sir: eh busy ka naman lagi ah.

me: hindi naman po

sir: umamin ka nga sa akin... ano ba talaga tingin mo sa akin? do you consider me as just one of your clients?

at nagulat ako sa tanong nya. nagulat ako kasi hindi ko alam kung paano ko ba ito sasagutin na magiging win-win situation sa aming dalawa. ano nga ba talaga si Sir Michael? client lang ba? or someone special na? i don't know if i should be blunt and tell him what i want to say, and may end up offending him, or if i should say what he wants to hear, and yet may doubt kasi posibleng maramdaman nya na nagsisinungaling lang ako. and i answered with what i thought was the best answer

me: opo, client ko po kayo. pero isa ka sa mga clients ko na special naman sa akin.

tunog maganda. pero bumanat pa rin si Sir Michael.

sir: special kasi marami kang nakukuha sa akin, right?

eto na nga ba yung sinasabi ko. sabi na dun pupunta to. hindi ko na talaga alam ang isasagot ko. hanggang sa tumawag na si Sir Michael.

me: kumusta po? *jolly, parang wala lang nangyaring awkward sa text*

sir: i'm not okay. hindi ko nagustuhan yung sagot mo.

me: eh, sir. ano ba gusto mong sabihin ko?

sir: yung totoo.

me: eh yun naman po yung totoo eh.

sir: hay naku! ang sabihin mo, kaya ka nangungumusta at laging sweet sa akin kasi nagkakapera ka dahil sa akin. hindi mo ba maramdaman that i like you?

me: sir...

sir: anyway. text na lang kita kung kailan tayo magkikita ulit. busy lang talaga ako sa work.

and the conversation ended just like that. at hanggang ngayon, hindi pa rin nagtetext si Sir Michael.

eto ang isa sa mga problema sa trabaho ko. kahit ako, hindi ko alam how i will draw the line between business and personal stuff. masyadong intimate ang trabahao ko to the point na mahirap na i-distinguish kung trabaho pa ba ito o hindi na. minsan, ako yung nabubulag. ako yung na-a-attach sa client but he doesn't feel the same. madali lang yung eh. iiiyak ko lang yun, emo ng kaunti, and then okay na ako. pero if it's the other way around, pag ang client na ang nagkagusto sa akin, hindi ko alam how to handle it. i don't want to lose a client dahil sa income (oo na, mukha nang pera kung mukhang pera). pero paano kung ipilit nya na mag-relasyon kami? ayoko namang magpanggap na mahal ko ang isang tao dahil lang sa benefits na nakukuha ko sa kanya.

haaayyy...