Immaculada Concepcion

dalawang linggo na lang bago ako magdiwang ng bertdey... pero hindi ko pa rin kilala ang tunay kong ama! tama ang nabasa nyo. illegitimate child ako.

yata.

mga 8 years ago ng nangyari ang isa sa pinaka-significant na pangyayari sa buhay ko. matapos ang 24 years ng pagsasama, naghiwalay ang nanay at tatay ko. ang dahilan, third party. may bagong kulasisi ang tatay ko.. kapitbahay namin, and 20 years younger than him. ganyan katinik ang ama ko. ika nga, age doesn't matter.

matahimik ang paghihiwalay... kasi paggising ng mum ko, wala na ang tatay ko sa bahay. ganun katahimik. pero kung matahimik ang paghihiwalay, ma-isyu ang after-break-up. walang sinabi ang relasyong Piolo-KC sa dami ng mga intriga at pasabog na kumalat after maghiwalay ng parents ko. nandyan yung kesyo ang dahilan ng dad ko kung bakit daw sya humiwalay sa mom ko dahil daw mas marami pang atensyon at pag-aaruga na ibinibigay ang mom ko sa apo nila kaysa sa kanya. nandyan yung tipong ipinapakulam daw ng pamilya namin ang pamilya nung babae kaya hindi gumaling-galing yung sakit ng nanay nung babae. at ang pinaka-kontrobersyal sa lahat...

anak daw ako ng nanay ko sa ibang lalake.

syempre tinawanan lang yun ng mga kakilala namin na nakarinig. kahit nanay ko, tinawanan lang yung. pero para sa akin, hindi nakakatawa yun. para i-disown ka ng tatay mo ng ganung kadali, hindi maganda sa pakiramdam yun. sa aming dalawa ng ate ko, ako yung kamukhang kamukha nya. all my life, i tried my best to win his attention. hindi sya pumunta sa kahit anong graduation or recognition ceremonies ko. hindi ko agad naidedemand sa kanya ang kung ano mang gusto o kailangan ko pero sa ate ko, isang pitik lang bigay agad. at sa paglaki ko eh wala akong naalalang kahit anong pagkakataon na naging proud sya sa akin. siguro nga kasi eh hindi nya ako anak. daw. kaya pala nung panahong magkahiwalay na sila ng mama ko, at kailangan ko syang puntahan weekly for my school allowance, literally eh kailangan ko pang manlimos o umiyak para sa kakapirasong halaga na kasya lang sa dalawang araw.

hindi ako anak ng tatay ko. kahit hindi ako masyadong close sa kanya, masakit na marinig na manggaling sa sarili mong ama ang ganung mga salita. sige, sabihin na nating nasabi nya lang yun dahil "bitter" sya sa paghihiwalay nila ng mama ko kaya kailangan nya gumawa ng ganung klaseng issue para makuha nya ang simpatiya ng tao. pero, kailangan ba talagang ganung kabigat na statement ang ikalat nya? itanggi ang sarili nyang anak? siguro naman that gives me enough reason to disown him as well.

sa una, mahirap at sobrang sakit. pero habang tumatagal, naging madali na rin sa akin... hindi ang patawarin sya. naging madali sa akin ang kalimutan na rin sya bilang ama.

isang beses na magkausap kami ng mama ko, may binanggit sya sa aking balita.

mama: ang tatay mo daw, nak, may tumor yata o cancer sa apdo. hindi ko sigurado eh. basta, may sakit daw.

me: ah... okay. hayaan mo sya.

mama: puntahan mo kaya.

me: ayoko. hindi ko naman kaano-ano yun.

mama: ano ka ba anak? matagal na yun. hindi mo pa rin ba napapatawad ang ama mo?

me: eh hindi ko nga kilala kung sino tatay ko diba? sabi nya hindi nya daw ako anak. kasi naman ma eh, sino ba talaga tatay ko? hanapin nga natin, baka sakaling sobrang yaman pala ng tatay ko, edi instant yaman din tayo! hahahahaha!

mama: hahaha! siraulo ka talaga. manang-mana ka sa ama mo.

me: eh hindi ko naman kilala kung sinong ama ko eh!

at tuloy lang ang tawanan namin ng mama ko habang kumakain. though naniniwala naman ako sa sinasabi ng mama ko na anak nya ako sa kinilala kong tatay ko. and besides, tali sa bahay ang mom ko sa buong panahon na magkasama sila ng tatay ko, paano syang magkakaanak sa ibang lalake? between my mom and my dad, ang tatay ko ang maraming history ng pambababae at pangangaliwa (isa pa sa mga namana kong traits sa kanya, kaso sa lalake ako! ahaha!). ang mom ko, daig nya pa ang loyalty ni Chavit Singson kay Manny Pacquiao pagdating sa tatay ko.

so kung iisipin... anak ako ng mom ko, pero hindi ako anak ng dad ko... aha! immaculate conception baby ako! tama! ipinanganak ako sa pamamagitan ng himala! sa bulong ng isang anghel (o demonyo?) sa nanay ko! nabuo ako ng walang pagtatalik, at sigurado akong nung araw na ipinanganak ako (one day after immaculate conception) ay may isang maliwanag na tala rin na lumabas sa kalangitan.

tama! yun siguro yung rason kung bakit medyo kakaiba ako compared sa mga kaedad ko. yun yung rason kung bakit i talk about random stuff everytime. yun ang rason kung bakit mahilig akong kumanta at sumayaw kahit nasa kalsada ako at naglalakad, walang pakialam kung ano ang sasabihin ng mga nakakakita sa akin. yun ang rason kung bakit mahilig ako sa mga foreign language songs kahit hindi ko naiintindihan ang sinasabi nila. yun ang rason kung bakit mahilig akong tumambay sa loob ng cr kahit wala naman akong ginagawa. yun ang rason why people say that i have the incredible gift of gab (kahit hindi ko naman kilala si gab at hindi ko alam kung bakit nya ako binigyan ng incredible gift). yun ang rason kung bakit matatas akong magkabisa ng mga linya at detalye sa commercial. yun ang rason kung bakit nakakasabay ako sa mga golden sunday music kahit hindi ko naman alam yung kanta. yun ang rason kung bakit mahilig ako makipaglaro at makipagkulitan sa mga pulubi. yun ang rason kung bakit ako weird... kung bakit ako special... kasi immaculate contepcion baby ako!

sabi na nga ba, all this time, i am someone different! teka, i should inform wikipedia about this.

Dya Koling

hindi naman siguro kaila sa inyo na umattend ako ng national consultation seminar a few days ago. masarap na experience kahit masakit sa ulo. pero, paano nga ba ako napasama dito?

naimbita ako ng quezon city hall para sumali sa isang focused group discussion sa mga sex workers dito sa manila. kung paano nilang nakuha ang number ko, hindi ko alam. pumayag akong sumali. unfortunately, hindi natuloy ang nasabing discussion. pero hindi naman sya cancelled, na-reschedule lang at a latter date. the same people who invited me is also organizing the national consultation seminar-workshop for drafting a proposal for the hiv funding from global fund round 11 (whew! nosebleed!) and tinanong nila kung pwede ba akong makasama dahil isa nga naman sa mga sobrang at risk sa sakit na ito eh kaming mga pokpok. national convention daw, so participants from all over the philippines ang kasama.

wow! pambansang seminar para sa mga pokpok! nakakatuwa! na-excite ako at nag-confirm. una, dahil maganda ang layunin ng nasabing conference. pangalawa, dahil gusto ko ulit ma-experience mag-check-in sa isang magandang hotel. pangatlo, naintriga ako sa kung ano ang itsura ng mga pokpok sa ibang panig ng bansa. so, suma total, excitement at curiosity lang ang talagang rason kung bakit ako pumayag na sumama. not to mention na walang gagastusin. kahit pamasahe eh ire-reimburse. ayus!

pagdating sa hotel kung saan gaganapin ang seminar, nagulat ako. hindi na-meet yung expectation ko! akala ko puro mga sex workers ang kasama sa seminar. but when i got there, halu-halo! may katamtaman, may panget, may transgender, may lola, may tatay, may mukhang durugista... walang pogi! fine, sige, meron naman, pero kakaunti. nawala yung enthusiasm ko, pero dahil nandun na rin naman ako, tuloy pa rin.

but as the seminar started... dun na nag-sink-in sa utak ko kung ano ba talaga itong seminar na pinasukan ko. so hindi lang pala tungkol sa sex workers ito. tungkol ito sa lahat ng most at risk people sa hiv. nandyan ang mga men having sex with men, mga transgenders, mga sex workers, at mga injecting drug users. may kasama rin kaming mga plhiv (people living with hiv) or, in layman's term, mga taong positive. nakakatuwa. it's such a good mix with different c0ncerns and different issues, but we all came together for one cause... to cease, or at least lessen, the spread and the effects of the dreaded virus.

the seminar was really draining, pero sobrang saya! nakakatuwang makipag-interact sa iba't ibang uring groups from all over the philippines. here i am doing some hiv advocacy keme keme, thinking that what i am doing is serious and enough, and yet makikilala ko itong mga taong ito who's been doing the advocacy for like 5 years, 10 years, or more! nakaka-inspire.

natapos ang nasabing seminar after 3 days. at bagama't hindi maganda ang balita na cancelled na ang global fund round 11, hindi pa rin kami nanghihinayang sa naging output ng seminar dahil alam namin mapapakinabangan ito sa iba pang paraan. at ang mahalaga, mas nakita namin ng malinaw ang problema ng bansa tungkol sa hiv. so kahit hindi man suportado ng global fund, at least alam na namin kung ano yung kailangang tumbukin.

habang kumakain ng huling pananghalian, nilapitan ako ng isa sa mga organizers ng seminar. si Miss Vivian.

v: how did you find the seminar?

me: sobrang nakaka-culture shock! pero sobrang saya!

v: that's nice. and nakakatuwa nga kasi ang active mo sa pag-participate. most of the participants thought na matagal ka na sa ganitong environment.

me: nagrurunong-runungan lang! ahahaha!

v: anyway, yung fgd natin, next week ha.

me: para saan po ba yun?

at ipinaliwanag sa akin ni Miss Vivian kung para saan ang focused group discussion na gaganapin for sex workers. apparently, there's an international group who is also interested in funding hiv awareness campaigns in the philippines, pero isa sa mga requirement nila is magkaroon ng solid representation ang freelance sex workers since isa sila sa mga sobrang at risk sa sakit.

me: ahhh... nice! ang galing naman nun!

v: kaya nga eh, though dito sa manila wala pang informal network ang mga flsw (freelance sex workers), may mga ganitong groups na sa cebu, davao, at baguio. and i think angeles din.

me: matitigas kasi ulo ng mga flsw dito sa manila eh.

v: kaya nga eh. so, napag-usapan namin (ng grupo ng mga organizers) to invite you for another seminar next week. this one naman is leadership training and organization building for sex workers in the philippines. kung pwede sana eh ma-tap mo yung mga flsw na kilala mo sa manila so you could form a group, and kung sino yung mga makakasali sa leadership training will be the core members of the national network, and we think you have the capacity to spearhead it.

dito na lumaki ang mata ko sa tuwa. me, spearheading a national organization? hindi ako makapaniwala that there's this group of professionals seeing the potential in me to be a leader.

me: sure! count me in! kaso, baka hindi ko kayanin.

v: don't worry. tutulungan ka namin.

and simula nung minutong iyon, lumaki ang apoy sa dibdib ko for what i think could be my calling... to be an advocate of sex workers in the philippines!

Reposting: The Phone Stealer! (A MUST-READ AND MUST SHARE!!!)

look at what a friend experienced with sex eye balls! guys, let's help spread the word.

* * * * *

BEWARE OF THIS GUY!!!

hindi ko naman ikinakaila na mahilig ako sa mga sex eye balls. pero ibang klase ang experience ko sa mamang ito!

ang pangalan nya ay Dan, nagtatrabaho sa alabang (daw), at nakatira sa boni avenue (daw). nagkakilala kami sa planetromeo, medyo matagal na. pero kaila

n lang kami nagkaroon ng time para magkita for casual sex. nag-usap kami kung saan kami magkikita, at napagkasunduan na sa sogo guadalupe na lang. madaling araw.

nauna akong dumating sa motel and i texted him the room number. ilang minuto pa, dumating na sya. at pagdating nya, tsaka ko lang napansin na naiwan ko pala ang ipod ko sa spa kung saan ako nagpunta before i went to the motel. naisip kong balikan yung spa so i can get my ipod, but it means na iiwan ko sya sa room. he agreed with the setup naman. so i surrendered the room key to the front desk, nagbilin na babalik ako at wag payagang umalis yung iniwan ko, and i went back to the spa to get the ipod. nakuha ko naman sa awa ng diyos. bumalik ako sa motel and Dan is still there, waiting. as in discreetly inspected my stuff (na iniwan ko when i left), wala namang nawala. and so we had casual sex.

then after that, we went to another guy's place for yet another round of sex. on our way there, he asked if he can borrow my spare phone kasi super empty batt na sya, wala syang dalang charger, and he badly needs to call someone. i lent him my phone. and he made the call nga. then after, he asked if he can leave his sim in the phone muna, baka daw may mag-text na importante. i allowed him.

dumating kami sa place ng isa pang ka-sex namin (let's call him Angelo), and we had casual sex. nakaraos. then isa pang round. in the middle of the play, someone called him. so he had to excuse himself and went to the washroom to answer the call. pagbalik nya, nanghiram sya ng tsinelas kay Angelo at magpapaload lang daw sya sa baba. Angelo allowed him. so nagbihis sya, borrowed slippers from Angelo, and left the room para magpaload sa baba. kami naman ni Angelo, tuloy lang sa ginagawa namin.

then i noticed na parang 30 minutes na eh hindi pa bumabalik si Dan. so Angelo decided to call him. Dan said that he wasn't able to go back to us dahil tinawagan nya ang girlfriend nya at galit na galit daw ito sa kanya dahil they are supposed to go the taiwan embassy that day. so, dala ng takot, he decided to just fly and go to buendia to meet his furious girlfriend. nagulat na si Angelo, and he passed me the phone. nagulat din ako sa sinabi ni Dan, but he promised to meet me that night so he can return the phone.

nagdadalawang-isip na si Angelo, pero ako naman eh kalmado pa rin. sabihin na lang natin na napapangunahan ako ng ideology ko na lahat ng tao eh mabait. so Angelo and i just decided to end what we're doing and rest and have dinner. then after dinner, magmi-meet na kami ni Dan. i took Dan's shoes and burloloys na rin with me so i can return it to him. as for Angelo's slippers (na branded!), i'll return it to him na lang a few days after.

pero magulo kausap si Dan. sabi nya nung una, 8pm. then he texted, 10pm na lang daw. then 11pm. hanggang sa ang naging ending... hindi kami nakapagkita that night. galit na galit daw kasi girlfriend nya sa kanya kaya hindi nya magawang tumakas. we agreed to meet two days after for the phone.

nagkita ba kami? hindi! ang masama pa nun, nagkakatext kami a few hours before the scheduled time for meetup. pero nung mismong oras na para magkita kami, hindi sya nagrereply. he's not even answering the calls!

i told Angelo about what happened, and he was surprised na hindi nagrereply sa akin si Dan when during that time eh magkatext sila. apparently, Dan wants to meet Angelo again for sex!

laking pasalamat ko that Angelo is good-natured, he actually thought of a plan na i-setup si Dan. naki-ride sya sa flirting ni Dan and they agreed to meet. Angelo informed me kung saan sila magkikita ni Dan so i can go.

alas dose ng tanghali sa guadaluper ang napagkasunduan nila ni Dan. so i was there 15 minutes before 12. tuloy tuloy lang ang texting namin ni Angelo when he told me to hide sa mga estante ng 7-11 and papunta sila dun ni Dan (kunyari may bibilhin sya). i hid, they came in. and just like those tulfo stories, bigla na lang akong lumapit sa kanila.

"uy! kumusta! ano ginagawa mo dito?" casual na bati ni Dan when he saw me.

"sige, usap kayo dyan." sabi ni Angelo, and humiwalay muna sya sa amin.

nakatingin lang ako kay Dan. sya naman eh ngiti to the max, as if nothing fishy happened.

"kumusta na?" bati nya ulit.

"anong nangyari?" seryosong tanong ko.

"ayun, kasi tol, sobrang nagalit talaga yung girlfriend ko nung last time kaya hindi ako makatakas." panimula nya. tuloy tuloy lang sya sa kwento na halata namang gawa-gawa lang, and there's no point in the story na nabanggit nya ang tungkol sa phone ko.

"hindi ako interesado sa flight mo kunyari papuntang taiwan. asan yung phone ko?"

"naku, tol, hindi ko dala eh. ganito na lang. hmmm... magkita tayo bukas, then bigay ko sayo yung phone mo. then you can give me my shoes na rin."

"nope. hindi ako aalis ng hindi ko dala ang phone ko."

"ano ka ba! nagduda ka pa sa akin? hindi naman kita gogoyoin no. sige, i'll leave you my id na lang."

"no. kung kailangang samahan kita ngayon pauwi sa inyo to get my phone, then i will. tapos daan na rin tayo sa amin so you can get your shoes."

"ah... eh..."

natahimik si Dan. lumapit si Angelo and casually asked what's happening (kunyari wala syang alam).

"actually, eto, dala ko yung phone." at inilabas nga ni Dan mula sa bulsa nya ang phone ko... na may bagong housing! "teka, delete ko muna yung mga contacts."

"yung sim card ko?" i asked.

"ay! nasa bahay."

"sige. magkita na lang tayo bukas for the sim card, then isauli ko na rin yung shoes mo."

"sige."

at matapos ang ilang pindot ay isinauli na sa akin ni Dan ang phone.

"okay." i said. "sige, uwi ka na. hindi naman talaga kayo mag-se-sex ni Angelo eh. setup lang yun."

"pucha!" dismayang sagot ni Dan sabay alis.

masaya ako that i got my phone back. but when i checked it... burado lahat ng files sa memory card ko, ang lahat ng laman ng inbox ko, at pati ang phone book ko. everything was reformatted. and ang malala pa, the phone is customized na with his name, his profiles (yung sa ringtones etc etc), and even the gallery! may songs and pics na agad na naka-upload sa memory card! ibang klase din ano! and he's claiming na wala naman syang plano angkinin yung phone ko?

i was relieved kasi tapos na yung problema ko when Angelo texted me that night.

"dude, i think he also has my psp."

apparently, naglinis ng kwarto si Angelo when he got home after the setup, and dun nya lang napansin na nawawala ang psp nya. he checked the whole house and wala talaga. kami lang ang naging bisita nya and he's sure that it's not me as he saw the contents of my bag before we left for dinner that day. i was calling Dan to ask him about it, he wasn't answering.

the morning after, Angelo and i received the same message from Dan.

"tangina mo tol. ang galing ng setup nyo. pinagmukha nyo akong gago. di mo kilala kung sino ako. antayin mo setup ko. magkikita-kita din ulit tayo. babalatan ko kayo ng buhay, hindi na kayo magpapasko. magugulat ka na lang tao ko na pala yung ka-meet mo. enjoy ka na lang. itutumba kitang gago ka. hindi pwede sa akin yung ginawa mo."

at sya pa ang may lakas ng loob mag-threat ha? kung hindi rin ba kasing-kapal ng taba nya sa tiyan ang kapal ng mukha nya.

so, guys, please help me spread the word about this guy. buti nga sa akin, cp lang ang nawala, at nakuha ko pa. kay Angelo, psp. and paano pa sa mga susunod na mabibiktima nya?

NAME: Dan / Daniel

LOCATION: Manda, Alabang (well, that's what he claims)

CONTACT NUMBER: 09331064048

ONLINE ACCOUNTS:

planetromeo - manmaid, tanmanontop1

manjam - daiton

lifeout - daiton

OTHER INFO: he markets himself as a masseur

please spread the word para hindi na makabiktima pa ang mokong na ito. thanks!

That Awkward Question

matagal ko nang kliyente si Sir Michael. maraming beses na rin sya nagpa-service sa akin. may mga times na aayain nya lang ako na kumain sa labas o kaya naman eh nagpapasama sya sa mall para manood ng sine, pero binabayaran nya pa rin ako. minsan, nahihiya na ako. pero he insists, so pumapayag na rin ako. and besides, trabaho ko nga naman yun. trabaho ko ang mag-escort. hindi lang naman palaging sex eh. at pangit man pakinggan, ang companionship ko ay may katapat rin na presyo. maliwanag naman kay Sir Michael yun, kaya walang problema. at mas lalong walang problema sa akin yun, kasi pag dumadating yung time na kailangan ko ng pera, halos isang text ko lang kay Sir Michael, at solb na agad ang problema ko.

sa maraming beses na magkasama kami ni Sir Michael, masasabi kong marami na kaming napagkwentuhan. marami na kaming napag-usapan. hindi lingid kay sir na bading ako at hindi issue sa kanya yun. in fact, gusto nya nga yun lalo na kapag nag-se-sex kami. at least daw hindi labag sa kalooban ko yung ginagawa ko sa kanya sa kama.

sa edad na late 30s, masasabi kong okay pa rin ang hitsura ni Sir Michael. masarap din sya kausap at kakwentuhan. natutuwa sya kasi napaka-unpredictable ko daw, para bang everyday is a surprise. kaya mabait sya sa akin. kaya hindi sya nagsasawa na kasama ako. minsan natanong ko sya kung bakit nga ba wala syang partner, pero hindi nya sinasagot ng maayos ang tanong. ang palagi nya lang sagot... "basta for today, ikaw ang partner ko, okay?"

ewan ko kung bakit, pero kahit may hitsura at mabait naman si Sir Michael eh hindi ko makita ang sarili ko in a relationship with him. parang may kulang. tsaka siguro yung fact na rin na sayang ang kinikita ko sa kanya kung sakaling makikipag-relasyon ako sa kanya. masama na kung masama pakinggan, pero sa pagkakataong ito, mas umiiral ang pagiging praktikal at, for lack of better words, pagiging mukhang pera ko.

tuloy tuloy lang ang ganung setup namin. magtetext sya, aayain ako lumabas, sasama ako. minsan naman, mangungumusta ako, sasagot sya, then magkakaayaan ulit lumabas. mas madalas na yung pagkakataon na "nagdedate" lang kami kaysa sa masahe with extra, pero lahat yung eh may bayad pa rin akong natatanggap. masaya ba ako sa ganung setup? aba! oo naman! biruin mo, i get to see the latest movies, eat at fancy restaurants, and sometimes eh may take home pang shirt, pants, or anything na galing sa department store. not to mention yung talent fee ko. sarap buhay!

pero habang tumatagal, parang may nagbabago. napapadalang ang pagtetext ni Sir Michael. hindi na kami nakakalabas. busy daw sya, and i respect that. so okay lang. kaso dumating yung time na kailangan ko ng pera, and unfortunately eh walang nagpapa-book sa akin. dun ko naalala si Sir Michael. at isang araw nga ay naisipan kong i-text si sir.

me: kumusta po?

sir: ayus naman. ikaw?

me: okay lang po. di ka nagpaparamdam ah.

sir: eh busy ka naman lagi ah.

me: hindi naman po

sir: umamin ka nga sa akin... ano ba talaga tingin mo sa akin? do you consider me as just one of your clients?

at nagulat ako sa tanong nya. nagulat ako kasi hindi ko alam kung paano ko ba ito sasagutin na magiging win-win situation sa aming dalawa. ano nga ba talaga si Sir Michael? client lang ba? or someone special na? i don't know if i should be blunt and tell him what i want to say, and may end up offending him, or if i should say what he wants to hear, and yet may doubt kasi posibleng maramdaman nya na nagsisinungaling lang ako. and i answered with what i thought was the best answer

me: opo, client ko po kayo. pero isa ka sa mga clients ko na special naman sa akin.

tunog maganda. pero bumanat pa rin si Sir Michael.

sir: special kasi marami kang nakukuha sa akin, right?

eto na nga ba yung sinasabi ko. sabi na dun pupunta to. hindi ko na talaga alam ang isasagot ko. hanggang sa tumawag na si Sir Michael.

me: kumusta po? *jolly, parang wala lang nangyaring awkward sa text*

sir: i'm not okay. hindi ko nagustuhan yung sagot mo.

me: eh, sir. ano ba gusto mong sabihin ko?

sir: yung totoo.

me: eh yun naman po yung totoo eh.

sir: hay naku! ang sabihin mo, kaya ka nangungumusta at laging sweet sa akin kasi nagkakapera ka dahil sa akin. hindi mo ba maramdaman that i like you?

me: sir...

sir: anyway. text na lang kita kung kailan tayo magkikita ulit. busy lang talaga ako sa work.

and the conversation ended just like that. at hanggang ngayon, hindi pa rin nagtetext si Sir Michael.

eto ang isa sa mga problema sa trabaho ko. kahit ako, hindi ko alam how i will draw the line between business and personal stuff. masyadong intimate ang trabahao ko to the point na mahirap na i-distinguish kung trabaho pa ba ito o hindi na. minsan, ako yung nabubulag. ako yung na-a-attach sa client but he doesn't feel the same. madali lang yung eh. iiiyak ko lang yun, emo ng kaunti, and then okay na ako. pero if it's the other way around, pag ang client na ang nagkagusto sa akin, hindi ko alam how to handle it. i don't want to lose a client dahil sa income (oo na, mukha nang pera kung mukhang pera). pero paano kung ipilit nya na mag-relasyon kami? ayoko namang magpanggap na mahal ko ang isang tao dahil lang sa benefits na nakukuha ko sa kanya.

haaayyy...

Teaser: That Awkward Question

...

at isang araw nga ay naisipan kong i-text si sir.

me: kumusta po?

sir: ayus naman. ikaw?

me: okay lang po. di ka nagpaparamdam ah.

sir: eh busy ka naman lagi ah.

me: hindi naman po

sir: umamin ka nga sa akin... ano ba talaga tingin mo sa akin? do you consider me as just one of your clients?

...

abangan bukas ang buong entry.

Bates Motel

wala kasi ako magawa sa isa sa mga pictures ko... kaya eto...


gumawa na lang ako ng banner! kaso sobrang liit! ahahahaha!

* * * * *

ipis!

malaki akong tao pero takot ako sa ipis. lalo na yung mga lumilipad, also known as brown butterflies. sa boarding house, halos lahat kami eh takot sa ipis. one time habang kumakain kami, biglang may lumipad na ipis at nag-landing sa lamesa (buti hindi sa mga pagkain). daig pa namin ang mga pasahero ng eroplanong nag-emergency landing sa isang nasusunog na palaisdaan sa commotion. may nagtakbuhan, may napatayo sa upuan, at lahat ay napasigaw. mabuti na lang at may naglakas-loob na hawiin at patayin yung ipis, dahil kung hindi eh malamang last supper na namin yun. buti pa dun sa dati kong tinutuluyan sa sta mesa, walang ipis, kaya kahit mag-isa akong kumakain ng hapunan ay sigurado pa rin akong hindi ko huling hapunan yun.

isang gabi ng mga solong hapunan na yun (naisip ko lang, bakit pala hapunan ang tawag... kung umaga, umagahan. pag tanghali, tanghalian. pag gabi, diba dapat gabihan?) ay may nagtext sa akin at nagtatanong kung available daw ako. sa sta mesa daw kami mag-check-in dahil maraming options. pumayag ako tutal sobrang lapit lang. at makalipas nga ang 15 minutes, magkasama na kami ni Sir Basty.

"san ba maganda dito sa sta mesa?" tanong nya.
"hindi ko rin alam. hindi ko pa napapasok yung mga motel dito eh."

ang dami dami dami dami dami dami dami (tuloy tuloy lang... dami dami dami...) ko nang napasok na motel, pero nagtataka ako kung bakit nga ba wala pa akong client na nagpa-book sa akin na dito sa mga motmot sa sta mesa ako dinala. madalas eh sa pulang motel na may babaeng hapon (fine, sige, hotel na! hindi motel!), o kaya naman eh dun sa may babaeng itim na naka-senyas na "psst, wag maingay, nasa library kayo!". nadala na rin ako sa motel na kulay blue and yellow yung sign kung saan yung pangalan ng motel (clue... adjective sya!) eh hindi naman bagay sa mismong motel. at marami pang listahan ng mga napuntahang motel. pero dito sa sta mesa chain of motels and apartelles, wala pa talaga. first time ko ito. naks! may ibang anggulo pa pala ako ng pagka-virgin!

"sige, ikot ikot na lang tayo. hanap tayo." suhestiyon ni Sir Basty.

ayus lang sana yung suggestion nya eh... kung may sasakyan! kaso, wala! kaya ayun, lakad lakad lang kami ni Sir Basty sa kahabaan ng mga motel na may kanya kanyang promo at kanya kanyang picture ng pancit guisado. hanggang sa finally ay nakapili na kami ng motel... pangalan pa lang, humahalimuyak na!

pumasok kami sa nasabing motel at ang weird lang dahil taxi room pa rin ang ibinigay sa amin kahit wala namang kaming taxi o sasakyan. yun lang pala ang mga available. in fairness, maganda naman yung labas nung motel. halatang bagong pintura pa lang... kasi kalahati pa lang yung maganda. yung kalahati, hindi!

pagpasok namin sa kwartong na-assign sa amin... seryoso... tumayo ang balahibo ko! kung anong ganda ng kalahati ng labas ng motel... natunaw lahat!

halatang lumang luma na yung motel. mula sa mga nagniniknik na pintura sa pader, at sa marka ng mga tinanggal na ceiling fans at mga frames sa pader at sa kisame, sa bulok na aircon na tila hinihika na sa pagbuga ng hangin, at sa maliit na tv na pinuwersa lang na maging colored tv (buti nga at may remote pa, pero props lang yata), at sa ilaw na pakislap-kislap at mukhang puputok na anytime, at bedsheet at pillows na parang hindi nalabhan ng maayos... nakakarimarim yung hitsura ng motel. naalala nyo ba yung "bates motel" sa fear factor dati? pakiramdam ko itong motel na ito yung runner up nya. creepy creatures na lang ang kulang (which i am still unsure kung meron nga o wala!) or dugo na lumalabas sa gripo at sa shower (which i am hoping na wag naman sana!).

"shower lang ako." sabi ni Sir Basty na parang hindi man lang naapektuhan sa hitsura ng kwarto. hindi ko alam kung sasama ba ako sa kanya at sabay kaming maliligo sa dugo o hintayin ko na lang sya sa kama at mag-isa kong harapin ang lagim ng pesteng kwartong ito. takot ako sa dugo, kaya mas pinili ko na lang na harapin yung lagim. buti na lang at absent yung lagim, so hindi nya ako na-welcome.

lumabas si Sir Basty mula sa banyo makalipas ang ilang minuto. mukha at amoy malinis naman sya, so i guess hindi dugo yung lumalabas sa shower. ako ang sumunod na naligo. kahit na manilaw-nilaw na yung mga tiles at kinakalawang na yung gripo sa lababo, tiniis ko pa ring maligo. malinis naman (yata) yung tubig at matino naman yung sabon.

matapos maligo ay nagsimula na ang masahe. habang hinahaplos ko si Sir Basty ay kinuha nya ang remote ng tv at inilipat ito (so, gumagana pala yung remote! hindi pala props!). pindot pindot pindot at nakuha ni Sir Basty ang hinahanap nyang channel na nagpatayo ulit ng balahibo ko at nagpabilis ng tibok ng puso ko... porn! nope, hindi dahil sa porn yun kaya ako natakot. natakot ako kasi black and white yung porn! at medyo malabo pa! pakiramdam ko talaga any minute eh biglang magugulo yung screen at biglang lalabas si Sadako sa tv... ganung ganun talaga yung hitsura nung palabas. parang mga old movies na nakakatakot.

"ang creepy nitong tv nila! patayin ko na lang." sabi ni Sir Basty. nakahinga ako ng maluwag. salamat at finally eh nadampian na ng katatakutan si sir. kasi ako, kanina ko pa gustong tumakbo palabas habang sumisigaw. but i need to be composed kaya tuloy pa rin ang masahe.

"sir, tihaya na po."
"sige, wait, paabot nung unan."

habang tumitihaya si Sir Basty ay sya namang kuha ko ng unan sa gilid ng kama. pag-angat ko ng unan... tumambad sa mata ko ang tatlong medium-sized na ipis na nagmamadaling gumapang papunta sa sulok (parang yung mga na-re-raid lang sa mga bars!). at hindi ko napigilan ang sarili kong mapakislot, mapalundag, at mapatili.

"putangina!"

nagulat si Sir Basty sa kinilos ko, at nagulat din sya pagtingin nya sa mga ipis. pero, kung ako eh tila mawawalan na ng malay, si Sir Basty naman eh kaswal lang na hinawi ang mga ipis (hindi nya naman kinamay, yung parang nag-shoo lang sya ng pusa).

"okay ka lang?" tanong ni Sir Basty ng nakita nyang halos hindi na ako gumagalaw sa isang tabi.
"opo. pasensya na. takot kasi talaga ako sa ipis eh."
"haha! ang laki laki mong tao takot ka sa ipis. tapakan mo lang."
"ehehehehe... bad yun. masama ang pumatay!"

tinawanan na lang namin ni Sir Basty si Aida, si Lorna, at si Fe (ayan! may pangalan na agad ang tatlong pesteng ipis!). tuloy lang ang masahe, pero nangingilid pa rin ang luha ko at stiff na stiff pa rin ako. hindi ko pa rin maiwasan sumulyap-sulyap sa gilid kung saan ko nakita ang tatlong ipis. nararamdaman kong nakatago lang sila dun at pinapanood ang bawat galaw ko, paniguruhang tumatawa na sila dahil sa takot na pinapakita ko.

"tignan mo si kuya o! naiiyak na!"
"hahaha! ang laking mama, takot pala sa atin!"
"i know, right? girls, i have an idea..."

at ilang segundo pa ay lumabas na naman si Lorna mula sa gilid. nagsimula akong manginig.

"whee! ayun na naman yung ipis!" sabi ko kay Sir Basty.
"teka nga, tayo muna tayo."

nagdalawang-isip akong bumaba ng kama. pano kung pagtungtong ko sa sahig eh sya naman sugod ng mga kabarkada nina Aida, Lorna, at Fe! naku! ayokong isipin. pero wala na akong choice. bumaba rin ako ng kama. pinagpag ni Sir Basty ang kama and then came riot.

tumakbo sa maruming bedsheet sina Aida, Lorna, at Fe... kasama pa ang sexbomb girls! nasa sampu yata yung ipis na biglang nanakbo sa bedsheet! gusto ko na talagang mamatay that time. at kahit naman si Sir Basty, nakita kong kinikilabutan na rin. makalipas ng ilang segundo ay nawala ang mga ipis (hindi ko na napansin kung saan sila napunta at saan sila nagtago, busy ako sa pagsigaw!). medyo iritado, tumawag si Sir Basty sa telepono sa gilid ng kama. maya-maya pa, sinabihan nya akong magbihis na daw kami at lipat na lang daw kami ng ibang motel. nagreklamo pala si Sir Basty at nagrequest ng refund. mabuti naman at pumayag ang management. nag-suggest pa nga daw na ilipat na lang kami ng room, pero hindi pumayag si sir. mas gusto nya pa daw na i-refund na lang yung pera nya. ngayon nya lang naisip yun... samantalang ako, pagpasok pa lang, yun na agad ang idea na pumasok sa utak ko!

ilang minuto pa ay nilisan na nga namin ang nasabing motel, na siyang ikinatuwa ng mga letseng ipis.

"mission accomplished, girls!"
"oh, yeah! let's get this party started!"

at iniimagine ko na kung ano hitsura ng kwartong iyon pag-alis namin. malamang naglabasan ang libu-libong ipis at nag-disco-disco sa maruming bedsheet, manilaw-nilaw na tiles, at punit-punit na pintura sa pader at kisame sa ilalim ng pakislot-kislot na ilaw at black and white na porn show... malamang pati si Sadako eh nakikijamming na rin sa kanila, with matching head throw pa!

and so, i therefore conclude... sa pilipinas pala nag-shooting ang fear factor noon for their bates motel episode! wow!

Upline

habang kumakain ako sa mcdo, may nakita akong nag-park na sasakyan. nakaw-atensyon ang kulay... dilaw. at nakaw-atensyon din ang design... mukhang tamiya! (sino nakakaalam ng tamiya? taas ang kamay!). lumabas ang lalaking malaki ang tiyan at mukhang nagmumurang kamatis na, suot ang magandang shades (kahit gabi!) at may dalang ipad. pumasok sya sa loob ng mcdo at sabay-sabay syang binati ng grupo ng halu-halong kabataan na nakaupo sa katabi kong lamesa.

"upline!!!"

sabi na nga ba. hindi ako nagkamali ng hinala. ang kamatis na ito ay isang multi-level marketer... aka networker!

sino ba sa atin ang hindi nakakaalam sa networking? mas kilala sya dati as pyramid scam, but networking was able to clean it's name (i guess) at heto't humahataw na naman sya. ang dami dami na nga nila ngayon eh.

maraming beses na akong nag-attempt na sumali sa networking, sa pag-asang kagaya ng mga pinapakita nilang housewife, estudyante, doktor, sales clerk, magsasaka, taxi driver, at water lily na yumaman dahil sa networking ay magkakaroon din ako ng chance na magkaroon ng limpak limpak na salapi. sa apat na pagkakataong sumali ako at gumastos para sa joining fee (bale 8k + 12k + 16k + 8k = 44k!!!)... wala pa rin akong magandang sasakyan, magandang bahay, or kahit man lang magandang shades. ewan ko ba kung bakit hindi ako sinuswerte sa ganun. madalas namang sabihin sa akin ng mga nakakasalamuha ko sa networking na sa tindi daw ng positive energy ko eh payaman daw talaga ako. lahat na silang mga bumati sa akin, mapa-upline, downline, crossline, blue line, yellow line, at purple line, ganun ang sinasabi. pero hindi pa rin ako mayaman. sundin ko lang daw yung sistema. eh sus, kahit yata naghihingalo na ako at naka-register na para sa huling hantungan ay kayang-kaya kong i-recite na "isa sa kaliwa, isa sa kanan, may pair ka, equals pera!" pero wala pa rin. i did everything they taught me para maka-invite at makapagpalaki ng network, pero olats pa rin. kagaya nila, nangangarap din naman ako ah. bakit sa kanila, nag-materialize, pero sa akin, hindi?

isang araw na nasa business opportunity meeting ako kung saan sabay-sabay kaming pumapalakpak pag may tinatawag na pangalan at sumisigaw ng "good morning" kahit palubog na ang araw ay may nagtext sa akin.

"available ka ba?"
"opo."
"asan ka ngayon?"
"greenhills po."
"good. san juan lang ako."

at pagkatapos mag-usap ng rate at location, umalis na ako sa meeting (tuloy-tuloy pa rin sila sa pagpalakpak at sa pagkamangha sa marketing system, at sa kung gaano kalaki ang pwede nila kitain) at pumunta sa bahay ni Sir Blake. maganda ang labas ng bahay ni sir, pero may part pang hindi tapos. nagdoorbell ako at sinalubong ako ng maid na syang sumama sa akin hanggang sa kwarto kung saan naghihintay si sir. halatang bata pa si Sir Blake, nasa late 20s siguro. tutok na tutok pa sa computer si sir ng dumating ako.

"good evening po."
"uy, pasok. upo ka muna dyan. tapusin ko lang to."

umupo ako at nagmasid sa kwarto ni sir. maraming mamahaling damit. high-end ang entertainment showcase nya, kagaya nung mga pinamimigay sa mga palabas ni Willie Revillame. maraming magagandang sapatos. isama pa natin ang magandang bahay at magandang kotse na nasalubong ko sa parking area kanina, halatang alta-sosyodad at nakaaangat sa buhay si Sir Blake. napasilip sa ginagawa niya sa computer nya, baka sakaling magkaroon ako ng idea sa sekreto nya sa pagyaman. per wala akong napala. design ng christmas tree ata yung ginagawa nya. puro bilug-bilog eh, at pa-triangle yung shape. maya-maya pa ay natapos na sya. kumustahan, kaunting kwentuhan, at pagkatapos ay naligo na kami ng sabay.

habang nagmamasahe, syempre nandun pa rin ang kaunting kwentuhan. although medyo napansin ko na may pagka-suplado si Sir Blake, kaya hindi na lang din ako masyadong nagsalita. gaun siguro talaga pag mayaman... nagiging suplado.

matapos ang normal na masahe ay nagsimula na ang extra. i was doing my usual routines ng biglang kumabig si Sir Blake. wow! wild pala ang gusto nya. kanina kasi parang hindi ko sya makausap ng matino, pero ngayon ang gusto nya eh pulupot kung pulupot, baliko kung baliko, bandong kung bandong, tambling kung tambling, contort kung contort. kung kanina eh isnabero si Sir Blake, ngayon eh daig pa namin ang mag-jowang kakatapos lang magbati after how many days of tampuhan! mas matindi pa kami sa make-up sex!

at nakaraos nga kami... at bumalik sa suplado mode si Sir Blake. nagbayad, kwentuhan kaunti, then umalis na ako at bumalik sa meting na iniwan ko kanina. panibagong batch na ang inabutan ko, pero ang taas pa rin ng energy ng mga resource speakers. makinig lang ako ng ilang minuto pa sa mga ito, paniguruhang bibili ulit ako ng isa pang package kahit registered member na ako! ayoko na sana makinig pa, pero umupo pa rin ako. baka sakaling makakuha ako ng technique at maging kasing-yaman ako ni Sir Blake sa batang edad.

lumipas ang ilang araw at patuloy pa rin ako sa pag-attend sa nasabing business opportunity meeting ng ikaapat na networking group na nasalihan ko. saulado ko na yung mga sinasabi at pati yung mga scientific chu-chu ng mga produkto namin, at sa totoo lang ay inaantok na ako. ilang minuto lang ay naka-receive ako ng text mula sa upper upline ko... bumaba daw kami at pumunta sa malapit na kainan dun sa office kung saan kami madalas tumambay. ipapakilala nya daw kami sa upline nya. sumunod naman ako at ang ilan sa mga kagrupo ko. ng malapit na kami sa nasabing kainan, may napansin akong super gandang kotse. malamang yun yung kotse ng upline ng upper upline ko. pero, mukhang pamilyar yung kotse. di ko na lang pinansin. lahat naman kasi ng kotse, para sa akin, eh magkakamukha. bobo ako pagdating sa mga specs at models ng cars.

lumapit kami sa lamesa kung saan nakaupo si upper upline. nasa cr lang daw yung upline nya. kwento kwento kaunti hanggang sa lumabas na nga sa cr ang upline ni upper upline... at hindi ko na alam ang magiging reaksyon ko.

si Sir Blake ang upline ng upper upline ko!

umupo si Sir Blake sa lamesa. alam kong napatingin sya sa akin at napansin ko yung awkward look sa mukha nya. pero split second lang yun. game face on agad si Sir Blake. kung sa bahay nya eh suplado sya, dito ay smile kung smile si Sir Blake. friendly ag aura, mataas ang energy, at talaga namang alive na alive.

wala akong naintindihan sa mga kinuwento nya sa loob ng tatlumpung minuto. everytime na napapatingin ako sa kanya, hindi ko matanggal sa utak ko yung acrobatics naming dalawa a few days ago, at di ko maiwasan na mailang at matawa dahil nga doon.

ngayon, hindi na nagtetext si Sir Blake. hindi na rin ako pumupunta sa nasabing networking group. patuloy siguro ang pagyaman ni Sir Blake sa pamamagitan ng networking, at ako naman eh patuloy ang pagsusulat sa mga nakakatuwang kwento, umaasang baka sakaling ito ang sagot sa matagal ko nang pangarap na pagyaman.

Lashenggo

"san ka?" text ko kay Manny, isa sa mga barkada kong masahista din.
"cubao. may guest ako." reply nya.
"ah. sige. dito lang ako sa starlites. umiinom. text ka pagkatapos. nomnom tayo." sagot ko sa kanya.

tuloy lang ako sa pag-inom, nilulunod ang sarili sa mapait na inumin, kasabay ang paglunod sa malaking problemang tumatambay sa utak ko noon. hindi ko maintindihan kung bakit ang sarap uminom kapag may problema. aware naman ako na pagkatapos ko uminom eh mas malaking problema ang kinakaharap ko... na itago na lang natin sa pangalang extreme hangover.

matindi ako atakihin ng hangover. kung yung iba sakit lang ng ulo ang kalaban, ako parang boss stage na agad. hindi na dadaan sa round one to round eight sa tekken. last stage na agad, si azazel na agad. sagad-sagaran na agad yung effort. bukod sa sakit ng ulo, nandyan din ang pananakit ng sikmura, paulit-ulit na pagbisita sa banyo para mag-number 1 o number 2, pamumula ng mukha at mata, pangangati ng katawan, yung fact na nalagasan ka na naman ng pera sa wallet mo, at ang katotohananang hindi pa rin solved ang problemang pinoproblema mo kaya ka nagpakalasing in the first place.

pero, talagang may psychology na mahirap ipaliwanag sa pagpapakalasing eh. kahit anong pait pa yan, hindi pa rin natin pinipiling uminom na lang ng ampalaya or sampaloc shake kung may problema tayo. sa alak pa rin tayo bumabagsak.

"ano na? di ka na sumagot?" text ni Manny. hindi ko namalayan na sunod-sunod na pala ang text nya. busy kasi ako sa paglaklak ng pulang kabayo at pagngatngat ng mani habang tumu-tugs-tugs-tugs sa pinapatugtog na disco music ng bar na syang ikinaliligaya ng mga kalalakihang-slash-kababaihang walang harbat kung sumayaw sa stage.

"uy! sorry. nandito pa rin sa starlites. bakit?" auto-reply ko sa kanya without reading the other messages.

pagkatapos magreply ay tsaka ko binasa ang limang messages ni Manny na nasa inbox ko.

kaya mo ba mag-service ngayon? gusto ni sir ng isa pa.

uy, tara, double tayo. dito lang sa clixs.

tol, reply ka.

uy, ayaw mo ba ng double?

tol?

bago pa lang ako sumasagot sa mga text nya ay tumawag na si Manny. tinawag ko ang atensyon ni ateng waiter para bantayan muna ang lamesa ko dahil kailangan ko lumabas para marinig si Manny, or else eh puro "ha!? hindi kita marinig!!" ang maisasagot ko sa kanya.

uy... oo... lasing na ako eh, okay lang ba?... magkano ba?... saan?... sige.

at bumalik ako sa lamesa, binayaran ang bill ko, at agad na sumugod sa nasabing motel. bahala na si batman kung paano ako makakapagperform ng maayos kahit lasheng ako. ang mahalaga, nasolusyonan yung pangunahing rason kung bakit nga ba ako nagpapakalasing nung gabing iyon... may ipambabayad na ako sa renta ng bahay!

bakit nga ba nagwaldas pa ako ng pera nung gabing iyon para uminom kung ang problema ko eh pera mismo? i guess that's where the deeper problem lies... ang problema ko is hindi ko alam kung ano yung problema ko talaga. tara, inom tayo, baka sakaling makahanap ako ng solusyon sa problema ko.

pocha! lasing na yata ako! hik!

Super Junjun

kahit puyat at pagod, pumayag pa rin akong makipagkita kay Sir Rain sa isang motel sa cubao. dumating sa nasabing lugar kung saan kami magkikita limang minuto bago ang napag-usapang oras, naisipan ko munang bumili ng mga secret weapons ko para siguradong pang-oscars pa rin ang performance ko kahit na nagmamakaawa nang magpahinga ang katawang lupa ko... robust at cobra. ininom ang robust, lumaklak ng cobra, at saktong dating ni Sir Rain.

"okay ka lang? parang pagod na pagod ka?"

"hindi naman po. okay lang ako sir."

teka... bakit nga ba pagod ako?

galing sa trabaho, pagkatapos ay inuman, pagkatapos ay inuman na naman sa boarding house, at pagkatapos ay inuman na naman kasama ang mga barkada... plus tatlong oras na tulog... ayun, haggard!

balik sa usapan.

"okay. sige, tara."

at pumunta na nga kami sa napag-usapang motel. unang naligo si Sir Rain habang ako naman ay tuloy sa paglaklak ng cobra (dalawa nga pala yung binili ko). lumabas si Sir Rain ng banyo makalipas ang ilang minuto. in fairness, medyo maganda ang katawan ni sir, matched sa mukha nyang parang palaban sa kama. ako naman ang sumunod na naligo, at pagkatapos nga ay nagsimula na kami ng masahe.

"buksan ko tv ha, sounds tayo."

at sya na ang namili ng channel... channel v. music nga talaga ang trip ni sir. mabuti na lang at 2ne1 special ang palabas, kaya okay din sa akin yung music... ang kaso, tila hindi nakatulong.

natapos ang masahe at sisimulan ko na ang extra pero hindi ako maka-focus kasi hindi ko maiwasan ang sarili ko na maki-sing along sa koreanang banda. pero kailangan ko i-satisfy si Sir Rain. mabuti naman at sumabay si Sir Rain sa pakikipaglampungan ko sa kanya.

samu't saring halik at samu't saring laway, maaksyon ang wrestling namin ni Sir Rain... sa saliw ng "i don't care, eh eh eh eh, eyr!" kaya kahit anong pilit ko na galitin si Junjun, wala akong magawa.

"ayus ka lang ba talaga?"

"opo."

"bakit di ka tinitigasan?"

"ah... eh... sir, matagal lang po talaga ako tigasan."

"okay."

sabay kagat sa utong ko at dakot kay Junjun. nilaro nya ito ng nilaro. at salamat naman at finally ay tumayo na ang pasaway na putotoy... pero ilang segundo lang, at nanlambot na naman ito!

para hindi madismaya, ako na ang kumilos at gumapang sa katawan ni Sir Rain. sinigurado kong nasasarapan sya sa ginagawa ko, at di naman ako nagkamali. makalipas ang ilang hagod, nakaraos si Sir Rain.

"whew! sarap! ikaw naman!"

at nilaro-laro ulit ni Sir Rain ang Super Junjun ko. sa totoo lang, magaling si Sir Rain. pero talagang dahil yata sa pagod, at dahil sa mga hindi maintindihang salita na naririnig ko mula sa telebisyon, mahirap mag-standing ovation kahit na kahindik-hindik ang performance.

"ahahaha! bakit di ka tinitigasan?" pabirong banat ni Sir Rain. "sige nga, pahinga muna tayo."

at humiga muna sa tabi ko si Sir Rain. saktong-sakto naman ang kasunod na music video na ipinakita sa channel v as my answer to him tungkol sa hindi ko pagtigas.

sorry sorry sorry sorry *insert korean words after*

para cute, sinabayan ko na rin yung kanta. at natuwa sa akin si Sir Rain.

"mahilig ka pala sa k-pop." sambit nya. "parang alam na alam mo yung mga lyrics eh."

"ah, eh, oo. mahilig ako sa asian music... but not for sex."

"hahaha! kaya pala di ka tinitigasan. sana sinabi mo, para pinatay natin."

"nakakahiya eh. sabi mo kasi gusto mo ng music."

"ready ka na ba?"

"yes."

at pinatay na nga ni Sir Rain ang tv, na syang sinabayan ng magaling na choreography ng kanyang kamay sa putotoy ko... at naghumindig na nga si Super Junjun. maigting na ang naging sex namin ng may marinig na naman kaming mas matindi pang pangbasag ng sex mood kaysa sa korean songs...

nag-ring ang telepono ng motel. 15 minutes to check out daw!

"pano yan?" tanong ni Sir Rain.

"sorry po talaga. gusto mo, mag-extend tayo ng one hour, ako na lang magbayad." offer ko.

"hinde, okay lang. may kailangan rin naman akong puntahan. bawi ka next time ha."

at nagbihis na kami ni Sir Rain... pero hindi ko pa rin maiwasang mag-sorry sorry sorry sorry sa kanya. mabuti na lang at after one week ay nagpabook ulit sya. and just like the magic of k-pop songs, ipinaranas ko kay Sir Rain ang performance na talagang pang-stage!

"wow! kung ganyan ka ba naman lagi, mababaliw ako sayo nyan." nakangiting banggit ni Sir Rain pagkatapos.

mission successful... alam kong at the back of his mind, napapakanta na si Sir Rain.

i want nobody nobody but you *clap clap*

aja aja!

The Party Guy

nagkakilala kami sa isang party ng common friend namin. Darrel ang pangalan nya. kwentuhan, kulitan, at usap-usap lang habang umiinom, masasabi kong normal lang ang naging bonding namin. nothing special. though i find him really hot, wala akong naramdamang response from him sa mga subtle ways ko ng pagpapacute. and this means one thing... isa lang s'yang kausap ng gabing iyon.

paalis na ako ng nasabing party ng nakita ko si Darrel na nakaupo sa isang sulok. nakatingin sya sa akin kaya sumenyas ako ng babay. tumayo sya at lumapit.

"ang aga mo namang uuwi?"
"yup, sobrang antok na ako eh."
"it was nice talking to you kanina."
"thanks! same goes for you. sige, i'll go na. enjoy the party, and nice meeting you."
"wait, ano number mo?"

and since he casually popped the question, i casually gave my number, walang kahit anong expectation kung magtetext sya or what.

"i'll call you."
"sige. ingat. una na ako."

* * * * *

nag-ring ang phone habang nasa kalagitnaan ako ng paghihilik. dahil nakalimutan ko na namang i-silent, napabigwas pa ako sa biglaang pagtunog nito. sino naman ang tatawag ng ganitong kaaga? alas-singko ng umaga? cmon!

"hello?" pupungas-pungas na bati ko pa.
"hey, kumusta? si Darrel to!"
"uy, eto, natutulog. ang aga mo naman tumawag."
"ay, okay, sorry. tawag ako ulit mamaya. babay!"

unang phone conversation namin. four sentences. makalipas ang ilang oras ay muli nga syang tumawag at, this time, four hours na ang inabot ng usapan. kung anu-anong random stuff lang ang napag-usapan namin, may kaunting kantahan pa, at naglaro pa kami ng hulaan ng commercial since parehong tv station ang pinapanood namin that time. the conversation concluded with one important fact.

date that evening. sm megamall. his treat.

* * * * *

nagkita kami sa megamall as agreed upon. ngiting-ngiti agad si Darrel nung nakita nya ako. i must say... kung hot sya nung nagkakilala kami sa party, he is a lot hotter now. bumbayin ang mata, maganda ang hubog ng katawan, malambing ang ngiti.

kumain ng pizza at pasta habang nagkukwentuhan tungkol sa buhay buhay. siguro, dahil magkaharap kami, mas may sense yung kwentuhan namin kaysa dun sa phone convo. dito ko nalaman na call center agent pala si Darrel sa pasay at halos walang syang ibang pinagkakaabalahan kundi trabaho, bahay, at gym. ikot ikot sa mall pagkatapos kumain, masasabi ko namang naging masaya ang date namin... ang una naming date.

naulit ang dates...isa, dalawa, tatlong beses. sm megamall, robinsons galleria, glorietta, gateway, starmall. mas dumami ang naging kwentuhan... buhay elementary, paboritong pagkain, sleeping habits, at mga ipapasang panukalang batas sakaling maging senador kami. habang tumatagal, mas nagiging malapit sa akin si Darrel. hindi ko nga lang alam kung bakit nga ba. ayokong mag-assume na gusto nya ako (dahil gusto ko na sya)... pero, ano pa ba ang rason kung bakit ide-date ka ng isang guy ng paulit ulit?

"i like you!" kaswal na sagot nya ng magkaroon ako ng lakas ng loob (after two weeks!) na tanungin kung bakit nga ba panay ang aya nya sa akin na lumabas.
"oh! okay! akala ko ngayon ka lang kasi naka-meet ng clown kaya natutuwa kang kasama ako."
"loko-loko ka talaga. you're a really nice guy."
"yeah, right! maldito kaya ako! ahahahah!"
"by the way, are you single?"
"yes."
"okay. nice."
"ikaw ba?"
"will i date you if i'm taken?"

tama nga naman.

* * * * *

"hey, a friend of mine knows you pala. he saw your pic in my phone. kilala mo ba si August?" tanong nya.
"oh! yup."
"okay."

tuloy lang kami sa kinakain naming potato chips habang nakaupo sa isa sa mga bench ng sm megamall ng itinuloy nya ang conversation.

"you partee daw, sabi nya."
"um... yup."
"nice! magkakasundo tayo!"
"cool. when ba last mo?"
"a month ago. kaw ba?"
"kinda recent lang, hehehe..."

at umikot ang usapan namin sa mga karanasang partee namin habang inuubos ang potato chips. at dahil nga sa flow ng conversation, napagkasunduan namin na papartee kami sa weekend.

* * * * *

weekend. nagkita kami ni Darrel sa cubao. bitbit na ang mga stuff na kakailanganin para sa aming partee and play escapade. nag-check-in, nag-setup ng lights and sounds, nagtimpla ng capsule, nag-drop, at sabay naligo. hindi pa nagsisimulang tumaas ang amats namin ni Darrel pero ramdam na ramdam na agad ang connection namin. magandang simula ng love chem ito.

tuluyan na kaming tumaas ni Darrel, at nagsimula na ang play. unlike my usual partee plays, mas may chemistry yung sa amin ni Darrel. wild pero sweet. malibog pero may lambing. halik dito, yakap doon, halos patambling-tambling kami ni Darrel sa buong kwarto. may kasamang tawanan, harutan, lambingan, at minsan naman eh nakahiga lang kami habang magkahawak ng kamay. sa dinami-dami ng partee plays na napuntahan ko, may kakaiba dito sa play namin ni Darrel.

tuloy tuloy lang ang paglipad, hanggang sa inatake kami ni Darrel ng mood para magkwentuhan. at dito sa kwentuhang ito ay may inamin sya sa akin...

"i'm actually dating someone, pero we're so not in good terms now."

* * * * *

nagulat ako sa sinabi ni Darrel. kaya naman pala pakiramdam ko, things are too good to be true, kasi it's not true naman pala.

Darrel is not single. he is in a 3-month relationship with a guy na friend din nila ni August. masakit for me to hear it, akala ko kasi may something going on between us na. pero, since nasa kalagitnaan kami ng amats at ayoko namang mambasag, kaswal lang ang naging sagot ko.

"oh! okay. not in good terms? why?"

at nagkwento ng nagkwento si Darrel. sa loob daw ng tatlong buwan na pagsasama nila eh maraming beses na silang nag-away dahil sa kung anu-anong maliliit na dahilan. madalas daw ay siya ang kailangang manuyo kahit ang partner nya ang nagsimula ng away. at inamin nya sa akin na sa totoo lang ay pagod na pagod na sya sa nangyayari sa kanilang dalawa. parang gusto na nyang sumuko pero naguguluhan sya.

"and i guess this is where i come in? hahahaha! kidding." binasag ko ang pag-i-emo ni Darrel. natawa naman sya sa sinabi ko.
"you're a really really nice guy. how i wish i have met you before him."
"naku, naku! gumaganun o! halika nga dito!" at hinila ko sya at hinalikan.
"pero what if i met you nga before him no?" tanong nya matapos ang aming mabilisang lampungan.
"hmmm... i don't know. siguro pareho tayong happy?"
"sigurado yun!"

at itinuloy na namin ulit ang lampungan namin. at kasabay ng dahan-dahang pagtaas ng lipad namin, dahan-dahan na din akong nahuhulog sa taong ito. chemical love? siguro. pero ramdam ko, hindi magiging mahirap para sa akin ang mahalin ang taong ito.

at makalipas ang ilang oras ay naramdaman na naming pababa na ang lipad namin. parehong may ngiti sa mga labi, mahigpit akong niyakap ni Darrel habang nilalaro ko ang buhok nya sa banda doon (alam nyo na yun!). matahimik lang kaming magkayakap ng binasag nya ang katahimikan.

"i had so much fun."
"lalo naman ako."
"mauulit to ha!"
"sure! gusto mo ngayon na eh!"
"hahaha! wag ka magbiro ng ganyan! papayag talaga ako!"

at mula sa biruan, nakita ko na lang ang sarili ko na tinetext ang source ko ng capsule para umorder ng isa.

* * * * *

"baba lang ako, nandyan na yung source. tsaka bili na rin ako ng mga kailangan."
"sige."

at bumaba nga ako ng motel para i-meet ang source ko, bumili ng mga kailangang inumin, at magbayad ng room extension.

pagpanhik ko sa kwarto, nasa banyo si Darrel. may kausap sa telepono. hinayaan ko lang. tinimpla ko na ang cap at inayos ang mga pinamiling inumin. humiga sa kama habang hinihintay na lumabas si Darrel. makalipas ang ilang minuto, ayun at lumabas na rin ang pogi. umupo sya sa tabi ko.

"okay, tara, drop na tayo." sabi ko sa kanya habang sinisimulan ko nang magsalin ng solution sa maliit na baso.
"..."
"okay ka lang? huy!"
"i have to leave na."
"ha? bakit naman?"
"partner ko yung tumawag. he wants us to talk. or else..." at pagkatapos ay ipinakita sa akin ni Darrel ang text ng partner nya.

kapag hindi ka nakipagkita sa akin tonight, hindi mo na ako makikita forever. i'll commit suicide

ibinalik ko kay Darrel ang telepono nya, isinalin pabalik ang solution sa bote at inilagay ito sa lamesa... at bigla akong naiyak. naiyak ako dahil i was looking forward to spend the night with him. naiyak ako kasi gusto ko pa syang makasama. naiyak ako kasi epekto ito ng ecstasy (crashing ang tawag doon, yung bigla kang nagiging masyadong emotional after mo umamats).

"wag ka naman umiyak." paglalambing ni Darrel habang mahigpit na hinahawakan ang braso ko.
"sorry. crashing lang." palusot ko, sabay tawa. "you really think he will do that?" tanong ko sa kanya.

unti-unti nang lumalabas ang pagiging bitch ko. gusto kong mag-stay si Darrel, gusto kong sa akin sya ng gabing iyon. at hindi ako makakapayag na basta basta na lang ako iiwan ni Darrel para sa isang taong karelasyon nya nga pero hindi naman sya pinapahalagahan.

"pwede namang bukas na kayo mag-usap ah."
"pero he will commit suicide daw. natatakot ako sa threat nya."
"akala ko ba sya yung may kasalanan? tapos sya pa ang may gana na mag-threat sayo ng ganyan? man! it's not healthy. ikaw ang agrabyado, ikaw ang dapat magdecide kung kailan mo sya gugustuhing kausapin." dire-diretsong bumulwak ang mga salita sa bibig ko. "alam mo kung anong mangyayari dyan? he will be confident na everytime na gumawa sya ng kasalanan, isang sorry at isang threat lang eh bibigay ka na agad. you're a puppet in his strings.

tahimik lang si Darrel, maluha-luha na rin... epekto rin siguro ng crashing.

"hindi ko alam ang gagawin ko. i'm so confused." sabi nya makalipas ang ilang segundo.
"stay." i answered firmly.
"pano yung partner ko?"
"you can talk to him tomorrow. but tonight, stay with me... please."

hindi ko alam kung saang lupalop ng mundo ko nakukuha ang mga sinasabi ko. i'm the third party... or not even. wala naman kaming relasyon ni Darrel, and yet eto ako't inuutusan syang mag-stay at wag magpadala sa kapricho ng partner nya. at sunod sunod na nga ang attempts ko for him to stay.

"tell him to give you this night to think about the situation. magpalamig muna kayong dalawa and then talk about it tomorrow."

"sya may kasalanan diba? maghintay sya."

"the threat? man, libong tao na ang kilala kong nag-text ng ganyan sa mga taong may kasalanan sila... pero wala pa akong kilala ni isa na tinupad yung threat nya. he will not do it. if he's concerned with the relationship, one night will not end everything."

"wake up! pinaglalaruan ka na nya, kasi alam nyang hawak ka nya sa leeg."

"ipaubaya mo na sa akin itong gabing to. prepared na lahat eh. may capsule na, bayad na yung motel. ayus na lahat. ngayon ka pa ba aalis?"

"please, i beg Darrel... please stay with me tonight."

pero walang naging successful sa mga attempts.

"i'm sorry, i have to go. i need to see him."

at dala na rin ng emosyon, lalong napalakas ang iyak ko.

"iiwan mo ako after all? akala ko ba okay tayo? akala ko ba we like each other? tapos, ganito na lang? is there something wrong with me?"
"hindi ko sinasadya, i'm really sorry. natatakot ako sa pwedeng gawin ng partner ko. natatakot akong hindi ko na sya makita."
"nandito naman ako ah."
"pero... basta... i'm sorry."

tuloy tuloy lang ang pag-iyak ko.

"so, ganito na lang yun? sa bagay, after all, i'm just the party guy. i wasn't someone."
"ano ka ba! magkikita pa tayo, okay?"
"don't give me false hopes na Darrel. frankly, does this end here?"
"no."
"does this end here?"
"hindi nga."
"does this end here?"

at niyakap ako ng mahigpit ni Darrel habang paulit-ulit syang nagsosorry. hindi ko na talaga mapigilan ang sarili ko sa pag-iyak. pinipilit kong intindihin ang sitwasyon nya, pero hindi ko maisawang isipin ang sarili ko.

"i want to be selfish tonight. just tonight Darrel. give me this night and i won't bug you for the rest of your life na. you can delete my number and remove me from your facebook friends after this night. just don't leave me, please."
"i'm sorry."

kumawala si Darrel sa pagyakap sa akin at nagsimulang magbihis. ako naman ay napayukupkop sa gilid ng kama hawak ang unan, iyak ng iyak.

"stop crying na please."
"i can't help it. kasalanan ko to eh. ganun ba kasama ang ugali ko for me to experience this?"
"you're a really really nice guy, okay?"
"no. i'm not. i've been begging you not to meet your boyfriend for me. what's nice about that?"
"tama na please, stop crying na."
"i hate myself. i'm sorry for being an asshole Darrel."
"you're not, okay? hindi ko talaga sinasadya to. i'm really sorry. i have to go."
"wait!"

at napatigil lang si Darrel sa bandang pinto. sinensyasan ko syang lumapit sa akin. sumunod naman sya. paglapit na paglapit nya, agad ko syang hinalikan habang unti-unti kong tinatanggal ang damit nya.

"please, just this night Darrel... please."
"tama na, please."

at niyakap ulit ako ni Darrel ng mahigpit, hindi ko na makontrol ang pag-iyak ko. matagal at mahigpit ang yakap nya sa akin.

"you're a very wonderful guy. there's nothing wrong with you. please don't feel bad about this. i promise you na magkikita ulit tayo, okay? everything about you is amazing. your wit. your smile. your sense of humor. your philosopies. kahit yung pagiging childish mo... everything is amazing. so please don't cry. i will still be here, okay? mali na kung mali, pero hindi kita iiwan."
"then stay."
"i really want to, but i can't. please understand."
"eh hindi ko nga maintindihan eh."
"please do."

at hanggang sa bumigay na nga ako. hinalikan ko si Darrel sa pisngi.

"i'll wait for the time that we'll see each other again."
"very soon."

at lumabas na nga ng pinto si Darrel, habang ako naman ay patuloy na nakatulala at nakayakap sa unan sa buong magdamag, naghuhumiling na sana ay si Darrel ang kayakap ko ng gabing iyon.

* * * * *

ilang araw na simula ng mangyari ang partee namin ni Darrel, pero hanggang ngayon ay wala pa rin syang paramdam. madalas pa rin akong dumadaan sa mga malls na pinuntahan namin, kumain ng potato chips, at maupo sa mga bench, umaasa na makikita ko syang muli.

siguro, matagal-tagal pa bago ko matanggap sa sarili ko na i was just the guy that he met in a party. that i wasn't really someone special. pero kahit anong pilit ko ay kailangan ko pa ring tanggapin yun. at kagaya ng tama ng ecstasy, kahit gaano kasarap ang naging lipad nyo, darating at darating ang oras na kailangan nang bumaba ng tama at bumalik sa totoong mundo...