Ugly

mahilig ako sa kpop kahit na hindi ko naiintindihan yung sinasabi nila. pero may isang kanta ang girl band na 2ne1 (kung saan kasama si Sandara Park! oo! yung pambansang krung krung!) na english yung chorus kaya hindi ko na kailangan magpilipit ng dila para makasabay habang kumakanta. eto yung lyrics.

i think i'm ugly
and nobody wants to love me
just like her, i wanna be pretty
i wanna be pretty
don't lie to my face
telling me i'm pretty
i think i'm ugly
and nobody wants to love me
just like her, i wanna be pretty
i wanna be pretty
don't lie to my face
'coz i know i'm ugly

amazing diba? for a girl band to claim sa kanta nila na panget sila, when all bands out there promote confidence and beauty... nakakatuwa lang... kasi naka-relate ako.

alas-siyete ng gabi ang usapan namin ni Sir Arvin sa isang mall sa bandang north. kahit medyo malayo at medyo masama ang panahon, pumayag pa rin ako. at dumating naman ako on time, wearing my usual shirt-jeans combo (hindi naman kasi ako mapormang tao). maya-maya pa ay lumapit na sa akin ang isang mamang naka-corporate attire.

"tara, sunod ka lang sa akin."
"sige."

at sumunod ako sa kanya papunta sa isang restaurant. umupo, umorder, at nagkwentuhan. manager sa isang advertising company si Sir Arvin. maporma. maraming gadgets (nakalagay kasi lahat sa table namin while eating). halatang mayaman. hindi pogi, pero dahil halatang alaga ang katawan, nagmumukha na syang guwapo. madalas ang impression ko sa mga taong ganun eh mayabang at arogante... at tila hindi ako nagkamali kay Sir Arvin.

"iba hitsura mo sa picture."
"ah... yun nga yung madalas nila sabihin."

madalas kasi eh sinasabihan ako na i look better in person daw, kaya everytime sinasabi sa akin na iba hitsura ko sa picture eh ganun ang sagot ko. pero this time, iba ang follow-up statement...

"parang mukha ka nang matanda sa personal."

i don't know what to say, so ngumiti na lang ako. pero tila nasa mood yata si Sir Arvin na mang-okray. akala yata eh nasa comedy bar kami.

"you sure na 25 ka lang?"
"yes."
"feeling ko you're older eh."
"stressed lang. medyo kulang sa tulog."
"ah."

buti na lang good mood ako, at masarap yung kinakain ko, kaya hindi ako masyadong nasasaktan sa mga sinasabi ni Sir Arvin. pero, ayaw magpatalo ng lintek na yuppie na to.

"tapos yung damit mo pa, parang pambahay lang. sabi ko wear something maayos eh. baka may makakita sa akin dito, mahahalatang callboy ang kasama ko."
"pasensya na po."
"and mataba ka pala. dun sa pictures mo, you look lean. is that photoshopped?"
"hindi po."
"well, it looks like one to me."

that's it... it's official... hindi maganda ang kalalabasan ng appointment na ito. tinapos lang namin ang kain namin, pareho kaming tahimik, at pagkatapos ay umalis ng nasabing restaurant.

"tara, sa kotse tayo." pag-aaya ni Sir Arvin, at sumunod naman ako. at least, kahit pala inokray-okray ako ni sir eh tuloy pa rin ang appointment. pagsampa sa kotse, ramdam ko pa rin yung awkward thing between us. si Sir Arvin na ang bumasag ng katahimikan.

"tol, cancel na lang natin."
"bakit naman po?"

ANG TANGA KO! hindi ko alam kung bakit itinanong ko pa yun! alam ko na naman ang sagot kung bakit ika-cancel yung appointment, and yet tinanong ko pa. ayan, sinalubong tuloy ako ng masakit na sampal ng mga salita ni Sir Arvin.

"eh hindi kita type eh. pangit ka pala eh. sabi mo okay looks mo."

durog na ako... durog na durog na ako. at i guess that only thing i can do is just accept the fact na talagang pinagngudnguran na ni Sir Arvin ang pride at ang confidence ko sa lupa.

"ganun po ba? ayus lang po sir. ganun po talaga eh. sige po sir, ingat po pagda-drive."
"ok."

at bumaba ako sa kotse nyang amoy medyas at naisipan ko na lang mag-ikot sa mall since wala na rin naman akong pupuntahan, baka sakaling gumaan-gaan pa ng bahagya ang pakiramdam ko.

at sa pag-iikot sa mall ilang minuto ang makalipas ay nakita ko na naman si Sir Arvin na nagkakape sa isang sosyaling coffee shop. at may kasama s'yang lalaki. kung mukha akong callboy, yung kasama nya eh mukhang pokpok! mas maganda lang ang katawan nya sa akin, pero sa ibang aspeto, sa palagay ko, eh lamang naman ako. pero hindi ko na pinansin... rejected na ako eh. kung tutuusin, mas maswerte pa rin sa akin si kuyang mukhang pokpok, maliban na lang kung irereject din sya ni Sir Arvin.

alam ko naman na hindi ako kaguwapuhan, at kung pananamit naman ang pag-uusapan, 2 out of 10 stars ang rating ko dyan. hindi ako maporma. in fact, dalawa lang ang sapatos ko, isang rubber at isang leather. sira pa yung leather shoes. i have less than 30 shirts and less than 10 pants. hindi ako yung tipo ng tao na hindi makakaalis ng bahay kapag hindi perfect combination ang pang-itaas sa pang-ibaba sa belt sa sapatos sa bag at sa mga burloloy. kung vanity naman, ewan ko ba. isa yun sa mga bagay na hindi ko natutunan talaga. malinis naman ako sa katawan, pero hindi ako banidoso. ayoko kasi umabot sa point na oa na ako sa pagpapaguwapo. naniniwala ako sa natural beauty, at naniniwala ako na beautiful naman ang natural beauty ko. pero sadyang hindi lahat ng pinapaniwalaan ko ay pinapaniwalaan ng iba.

ano nga ba ang basehan ng ganda? pisikal lang ba talaga? or pananamit? parang nakakalimutan na ng lahat ang itinuturo sa atin dati sa ce/gmrc classes natin nung elementary tayo... na mas importante ang kagandahang panloob kaysa sa kagandahang panlabas. kung pagkukumparahin, sino sa amin ni Sir Arvin ang mas pangit? ako na hindi masyadong maganda ang anyong panlabas pero mabuti naman makitungo sa tao, o sya na maporma at maayos tignan pero magaspang ang ugali?

kung ibabase sa 90s era, si Sir Arvin siguro yung panget. pero ngayong 2011, i think a big percentage will say na ako yung pangit. iba na kasi ang basehan ng kagandahan ngayon. kaya mas mainam na yata na kapag tinanong ako kung ano looks ko, sabihin ko na lang na pangit ako, tutal yun naman yata yung totoo.