BoyShiatsu Nation Tour Goes to Puerto Galera!

innanounce sa office na wala kaming pasok ng good friday (unfortunately, may pasok kami ng maundy thursday... ang araw na confusing kasi thursday na, monday pa! hahaha! ang korni!). saturday sunday off, and then wala pa ring pasok ng monday kasi australia celebrates easter monday daw and not easter sunday.

in short... apat na araw akong walang pasok! AYUS!!!

nag-isip na agad ako kung anong pwede kong gawin during that 4-day freedom. isip ng isip, hanggang sa wala nang maisip.

a few days after, di pa rin akoi makapagdecide kung saan ako magpupunta ng holy weekend. hanggang sa... finally... sige na nga... SA PUERTO GALERA NA LANG AKO PUPUNTA!

and with that, kitakits sa galera from friday to monday!

and, also related to that, walang harbat na akong mag-a-advertise. para mapunan ang mga gastusin ko sa galera, malugod po akong tumatanggap (at nakikiusap? haha!) na sana ay may magpaservice sa inyo. maawa na kayo sa batang gustong magtampisaw sa katubigan ng galera!

The Devil Inside

nagtext si Sir Lucio para itanong kung pwede daw ako ng gabing yun. and, as always, pwede ako. salamat sa day job ko, nakaka-accomodate pa rin ako ng mga lalaking uhaw tuwing gabi.

pinuntahan ko ang hotel kung saan naka-check-in si Sir Lucio. habang nasa byahe, doon ko lang na-realize na medyo creepy ang room number ni sir... 1408. (alam nyo ba yung movie na yun?)

umakyat ako sa nasabing kwarto at nag-doorbell. i don't know if it's just me, or medyo kakaiba talaga yung tunog nung doorbell. bumukas ang pinto at binati ako ng malaman na ngiti ni Sir Lucio.

"halika, pasok ka."

malalim ang boses ni Sir Lucio. tunog lupa. then yung hitsura nya pa, parang engkantong lupa. mabalbas na kulot. medyo lumapit ako ng bahagya... mabuti naman at hindi sya amoy lupa. at dahil medyo nagsisimula na akong matakot dahil sa mga coincidence ng mga bagay-bagay (pangalan, room number, tunog ng boses, at balbasing mukha), automatic na naging kime ang kilos ko, parang batang takot na takot. di ko maiwasang makaramdam ng mabigat pagpasok ng kwarto. para bang something weird is going to happen.

"kumusta po, sir" in my medyo maliit at malakas maka-balingkinitan na boses.

"okay lang. ikaw?"

"ayus lang po. ligo lang po ako."

at naligo na nga ako. patingin-tingin pa sa paligid, baka bigla ko na lang makita si Toshio, or si Sadako, or si Simsimi.

natapos ang paliligo ko at wala naman akong naramdaman o nakitang maligno. nagsalamin pa muna ako. nagpakyut, nag-make faces. nagpadila-dila. kumindat-kindat. nag-beautiful eyes. ayan... pogi na ako!

paglabas ko ng banyo, nakaupo na si Sir Lucio sa gilid ng kama, hawak ang isang bote ng beer sa kamay.

"inom ka muna." sabi nya sa akin, sabay turo ng isa pang bote ng beer na nakapatong sa lamesa... bukas na.

paranoia attack na naman ako. what if may halong pampatulog yung beer? or may halong betsin? or, worse, lason? pano kung hindi pala beer ang laman nun kundi ihi? kung anu-ano ang tumakbo sa utak ko. pero ininom ko pa rin... libre eh!

umupo ako sa tabi ni Sir Lucio at nagkwentuhan kami saglit. nagtatrabaho sya sa saudi at kakauwi nya lang dito sa pilipinas. at sa tatlong taon nya dun, wala daw syang sex life. kaya daw excited sya na makipagkita sa akin dahil nagwapuhan daw sya sa akin ng nakita nya yung pictures ko.

pucha! delikado to!

may malaking maleta sa tabi ng kama. baka dun nakalagay yung mga paraphernalia nya. yung lubid na ipangtatali nya sa akin sa kama. plus yung mga blade na unti-unti nyang ipanghihiwa sa akin. tapos may video cam din dun na isesetup nya para mai-video nya yung torture na gagawin nya sa akin. at pagkatapos nya akong unti-unting saktan, ilalabas nya yung chainsaw na ipangcha-chop-chop nya sa akin. tapos isisilid nya ako dun sa maleta then itatapon sa manila bay.

natatakot at natatawa ako sa sarili ko kasi kung anu-ano ang iniisip ko. finally, naubos ang beer. pumwesto si Sir Lucio sa kama. at bago pa kami magsimula, tinanong nya ako.

"brutal ka ba sa kama?"

"hintayin mo na lang."

"pero wild ka."

"basta."

mukhang totoo nga ang hinala ko. may demonyo nga dito sa kama ngayon!

bagamat kinakabahan, sinimulan ko ang pagmamasahe kay Sir Lucio. mula sa likod, pababa sa puwet, at sa hita't binti.

"sir, tihaya na po kayo."

at tumihaya si Sir Lucio... with matching flag ceremony! aba!

tinuloy ko ang masahe sa paa. pero hindi pa ako natatapos ay bigla na akong hinila ni Sir Lucio. at agad nya akong hinalikan at nilaplap.

"pucha! ang sarap mo!"

at dahil napasubo na rin ako, lumaban na rin ako ng halikan at laplapan kay Sir Lucio. tuloy tuloy lang kami sa ginagawa namin. at habang naglalampungan kami, bumulong ako sa kanya at nagtanong kung anong gusto nya na gawin ko.

"gusto ko yung mapusok! yung wild!"

at dahil nga nirequest ni Lucifer, ah, este, ni Sir Lucio pala, lalo ko pang nilagyan ng gigil ang bawat galaw ko. tuwang-tuwa naman ang manong, at lalo pang lumalakas ang mga ungol nya. sinubukan kong hampasin ng bahagya ang puwet nya, at napasigaw sya sa sarap. inulit-ulit ko ang pagsampal, at paulit ulit naman ang sigaw nya.

"magmura ka! murahin mo ako!"

"putangina mo! hayup! ganyan ba?"

"shit! ang sarap mo."

"gago ka! ano, yan ba gusto mo? putangina!"

mula sa pg-13, naging r-18 na ang mga eksena namin ni Sir Lucio. hindi lang dahil sa bed scene, kundi dahil na rin sa strong language that is only appropriate for mature audience. kahit ako, gusto kong magtakip ng tenga dahil for sure naiiyak na naman ang mga guardian angels ko sa mga sinasabi ko. pero, a job is a job. and as the service provider, kailangan gawin ko lahat ng kaya kong gawin to satisfy the customer. eh kaya ko namang magmura, edi sige lang.

tuloy pa rin sa paghalinghing ang ligayang-ligaya nang customer. hanggang sa nagrequest na naman sya ng isang bagay na medyo napaisip ako kung gagawin ko.

"sampalin mo ako. saktan mo ako. gusto ko yung sinasaktan ako."

PRENO!!! teka, ang sabi ko gagawin ko lang yung kaya kong gawin. at kahit na masahista ako, naniniwala pa rin ako sa batas na kasalanan ang manakit ng ibang tao.

napansin yata ni Sir Lucio na medyo nagitla ako sa request nya. kaya sya na ang gumawa ng move. kinuha nya ang kamay ko at isinampal ito sa mukha nya.

"ganyan! sige! sampalin mo ako!"

at matapos ang ilang sampal na guided ng kamay nya, sinimulan ko na ngang sampal-sampalin si Sir Lucio. sinundan na rin ito ng medyo mahihinang suntok, matatalim na kagat, at makikirot na kurot. sa hindi maipaliwanag na dahilan naman, cloud nine si Sir Lucio. mababa ang tolerance ko sa pain, at hindi ko ma-gets kung bakit may mga taong tuwang-tuwa kapag sinasaktan sila. pero, wala nang time para unawain ko pa ito. i'm in the middle of business, kailangang mag-focus sa customer.

tuloy tuloy lang ako sa pananakit at pagmumura kay Sir Lucio. umiigting ang pagiging antagonist ko. habang tumatagal, palakas ng palakas ang bawat sampal at suntok ko kay sir, at palutong ng palutong ang mga mura. hanggang sa talagang extreme na. nandyan na yung halos ibalibag ko na sa kama si Sir Lucio, at halos dumugo na yung katawan nya. pero, hindi pa pala extreme yun.

"malapit na ako!"

"sige lang, pucha! ilabas mo yan!"

"ihian mo ako sa mukha!"

EEEEEEWWW!!! kaya kong manakit at magmura. pero yung ihian ang tao? sa mukha pa? sobrang hindi ko na kaya yun! pero, pag di ko naman ginawa, baka naman hindi ako bayaran ng sapat ng mokong na ito. at sa pagkakataong yun, seriously, hindi ko na talaga alam ang gagawin ko...

"naku, sir, hindi ko kaya yun."

"sige na! please! gusto ko yun! ang sarap nun!"

parang taong nagmamakaawa na wag syang bitayin, talagag kitang-kita sa mukha ni Sir Lucio na gusto nya nga talagang ihian ko sya sa mukha nya. hindi ko pa rin talaga ma-imagine na gagawin ko yun. una, it's unhygienic. pangalawa, it's nakakadiri. and pangatlo, it's... er... nakakadiri! basta! nakakadiri! at dahil nga dun, point blank na talaga ako...

at nagulat na lang ako na iniihian ko na si Sir Lucio sa mukha... at naramdaman kong sumabog ang katas nya na tumalsik sa hita ko habang nakatayo ako sa kama.

"grabe! ang sarap!" ungol ni Sir Lucio sabay higa sa kama.

"okay lang po kayo sir?" tanong ko sa kanya, balik sa balingkinitan kong boses.

"yes. ang galing mo."

"thank you po. hugas lang po ako."

habang naglalakad papunta sa cr, narealize ko. tama pala ang mga kutob ko kanina pa.

mula sa pangalan ng client...

sa room number...

sa weird na tunog ng door bell...

sa tunog lupang boses...

sa engkantong lupa...

sa mabigat na pakiramdam pagpasok ng kwarto...

sa paranoia sa beer...

sa misteryosong maleta sa tabi ng kama...

tama ang kutob ko. may demonyo ngang nagtatago sa kwartong ito. at nakita ko yung demonyo kanina. sa salamin. nagpapakyut, nagme-make faces. nagpapadila-dila. kumikindat-kindat. nagbe-beautiful eyes.

in fairness... pogi pala yung demonyo! at, tama nga yung sinasabi nila. money can unleash the devil in you.

tsaka... siguro... hindi beer yung laman nung beer bottle na iniinuman ni Sir Lucio...

IMPORTANT UPDATE: CONTACT NUMBER

mag-ba-blog sana ako about an archived story, pero bukas na lang, kasi medyo late na at may pasok pa ako! hehehe...

i was able to retrieve my old number from globe. apparently, they can replace a lost sim card even if it's prepaid. so, yay! i got my old number back and will start using it tonight.

sa mga nakakaalam ng luma kong number, please do text me so i can save your numbers. dun naman sa mga nasendan ko ng new number ko (the last two digits are 44), please email me so i can give you my old number.

thanks! and a pleasant evening to everyone.

IMPORTANT: BoyShiatsu Change of Contact Number!!!

i lost my mobile phone earlier habang pasakay ako ng bus pauwi sa amin... putang-iragis lang!

buti na lang may spare phone ako, so i now have a new number.

please email me at boyshiatsu@yahoo.com so i can send you my new number. thanks thanks!

Turok

nasubukan mo na ba?...

.... hindi pa.

pero okay lang sayo?

... ewan, natatakot ako.

nag-e-ecstasy ka naman diba?

... iba naman yun eh.

pareho lang...

... ewan. bahala na.

at maya-maya pa nga ay tinalian na nya ang aking braso

mahigpit na goma

masakit

pero kailangang tiisin

pagkat ako'y isang bayarang lalaki lang

na kailangang sumunod sa kung ano mang gusto

ng aking makamundong amo

may ilang segundo pa para umatras

at nagtatalo pa rin ang kaliwa at kanang utak ko

susugal ba ako

o susuko

pero sayang naman ang kikitain

lalo na sa ganitong panahon na kailangan ko ang kahit isang kusing

okay ka lang?...

... hindi.

bakit naman?...

... takot.

relax ka lang.

... baka masakit.

hindi.

inilabas niya ang isang maliit na iniksyon

na may lamang klarong likido

at sa dulo ay may matalim pero maikling karayom

hinawakan nya ang braso kong may piring

ang braso kong nanginginig

tinampal-tampal sa bandang gitna

at lumabas ang ugat

pumipintig

pinisil nya ang aking kamay upang tumigil ito sa pagyanig

at dahan dahang idiniin ang matalim na karayom

sa galit na ugat

isang malakas na pitik ang sa utak ko'y gumulat

at sinabayan ito ng pagdilat ng mata kong kanina'y nakapikit ng mahigpit

at bigla akong lumutang...

...ang sarap

sabi ko sayo eh....

...kakaiba pala to

yah!

...sige, simulan na natin.

relaks ka lang. namnamin mo lang. pikit ka lang muna...

at parang isang batang musmos

sumunod ako sa utos

ng lalaking nakahubad sa harapan ko ngayon.

pumikit.

huminga ng malalim. paulit-ulit.

at mula sa paglutang

ay nagsimula na akong lumipad.

hindi ko na namalayan ang pagtakbo ng mga minuto at oras

nilamon ako ng mundo na kinatha ng isipan ko

masayang naglaro sa bawat sulok

ng malamig na kwarto

kasabay ang musikang kumikiliti sa bawat hibla ng laman sa aking katawan

naghubad.

naglaro.

humalik.

humipo.

sumayaw.

umindayog.

pinairal ang libog.

bawat galaw ay may kasamang lambing

na may halong kamunduhan.

ayan... sige pa... ang sarap mo...

... yeah!

sinimulan nang magnaig ng aming mga katawan

na kanina pa pawisan

maaksyong sunggaban at sabungan ng mga lalaking hayuk na hayok sa laman.

hindi na namin inalintana kung may halong kababuyan

ang mga ginagawa namin

ang mahalaga'y pareho namin nalalasap ang ligaya

sige pa.

sige pa.

sige pa.

at natapos ang hindi mabilang na romansahan at aksyon

oras na para mag-ayos at lisanin ang lugar.

ilang boteng walang laman

ilang galon ng pawis

ilang patak ng katas

ilang pakete ng lobo

ay sa kwarto ay naiwan.

salamat! ang galing mo!

... thank you rin po.

eto o.

... salamat. ang gaan pa rin ng pakiramdam ko.

inom ka lang ng gatas.

... sige.

bumili ng gatas, umuwi, at humiga

hapong-hapo ang katawan

pero malikot at aktibo pa rin ang isipan.

ramdam ko pa rin sa ugat ko ang pananalaytay ng kemikal

ang mabilis na pintig ng aking puso

at ang mga paa kong pawisan.

sa maliit na halaga... parang hindi naman naging patas ang laban.

at bagamat kapirasong langit ay pansamantalang natikman

kapalit naman nito

ay ang delubyo ng guni-guni

at hindi mapalagay na katawan.

Ang Patayan, Bow: The Battalia Royale Experience

nagbabagang balita!

tatlumpu't siyam na estudyante ang natagpuang patay sa isang abandonadong paaralan sa cubao, quezon city kagabi. bawat estudyante ay duguan at halatang dumaan sa mahirap na paraan ng pagkamatay. isa pang kataka-takang obserbasyon mula sa soco ay ang tila de-kuryenteng kwintas na nakalagay sa leeg ng bawat bata.

sa ngayon ay patuloy pa ring inaalam ang puno't dulo ng nasabing kahindik-hindik at kalunos-lunos na kaganapan sa mga mag-aaral ng our lady of guadalupe high school.

samantala, nakita ng aming team si BoyShiatsu na pakalat-kalat sa lugar ng nasabing insidente, nakikisawsaw sa isang malaking grupo ng mga tao na ilang oras lang ang lumipas ay naririnig na nagsisigawan. nakausap namin sya paglabas nya ng gate ng abandonadong paaralan ay malugod naman syang pumayag sa isang panayam tungkol sa kanyang nasaksihan.

* * * * *

nabalitaan ko na may magaganap nga daw na malawakang patayan sa lugar na ito. hindi ko naman alam kung bakit na-intriga ako at pumunta ako. maaga akong dumating sa nasabing lugar, at nakita ko pang masayang nagkukulitan ang mga magkaka-klase paikot ikot sa eskwelahan, habang ang professor naman nila ay abala sa paglalagay ng clay-doh sa buhok habang nakikipagkwentuhan sa isang bata. may isang lamesa na puno ng "survival kit" at may mga lawaran naman ng mga estudyante na nakadikit sa isang wall.

"character cards po. pwede kayo pumili ng kung sino sa palagay nyo ang mananalo."

mananalo? napaisip tuloy ako. bakit may mananalo? may pakontes ba? hindi ko na tinanong kung anong meron, basta bumili na lang ako ng character cards... si Sebastian at si Timothy... parehong pogi eh! hahahaha!

dahil nababagot na, naisipan kong mag-aya ng makakasama sa panonood ng kung ano mang magaganap dito sa nasabing lugar na ito. to the rescue naman si Kuya Nathan! pinabili ko na agad sya ng id (ticket) at maya-maya nga ay pinapasok kami sa isang kwarto. maraming tao. at maya-maya pa ay lumabas na si Professor Salamon (Kuya Bodjie). nagkaroon ng isang masayang game (killer killer) at pagkatapos ay bigla na lang kaming kinidnap ng isang grupo ng mga militar. hinati kami sa tatlong grupo at isa-isang iginuide ang bawat grupo sa kung saan.

nagulat na lang kami ng nakita namin na nakahandusay na sa sahig ang mga estudyanteng kasama lang namin kaninang naglalaro ng killer killer. pinaliwanag sa amin ni Professor Salamon kung ano ang nangyayari.

lahat kami ay bihag nila, pero ang mga estudyanteng ito ang kasali sa "laro" na "masayang" panonoorin namin. ano ba ang laro?

sa loob ng walong oras, isa sa apatnapung estudyante lang ang kailangang mabuhay. bawat estudyante ay bibigyan ng isang sako na may laman na random weapon (na sobrang random, it can go from guns to spears to paper fans and marbles!) bawat estudyante din ay kinabitan ng isang collar na nagmo-monitor kung buhay pa sila o patay na. at kung sakaling lagpas sa isang estudyante ang mabubuhay matapos ang walong oras, ang mga collars na ito ay sasabog, thus killing every student alive.

pagkaannounce ng laro at ng opisyal na itong nagsimula, nagtakbuhan na ang mga estudyante. maya-maya pa ay pinatakbo na rin kami ng mga militar at itinuro sa amin kung saan kami kailangang pumunta. sa pagtakbo namin papunta sa lokasyon, nakita namin ang ilan sa mga estudyante na nakasiksik sa ilang madidilim na sulok at tila nababaliw na at umiiyak. at maya-maya pa nga ay nasaksihan na namin ang unang casualty... totoo pala ang laro, hindi pala ito biru-biruan lang.

at mula nga sa nasaksihan namin ay sunod sunod na patayan na ang aming natagpuan sa iba't ibang sulok ng paaralan. maya't maya ay sinisigawan at tinatakot kami ng mga militar para tumakbo, umupo, at magsiksikan sa mga masisikip, masusukal, at maruruming lugar... talagang sinasadya nilang ipakita sa amin ng harapan ang bawat patayan, at matalsikan kami ng dugo ng mga kawawang estudyante. nagsilbi silang entertainment sa mga kapwa nila bihag, na sa hindi maipaliwanag na dahilan ay tila tuwang tuwa pa sa tuwing isang buhay ang nagwawakas.

ayoko nang ikwento isa-isa ang mga pangyayaring nasaksihan ko. pero kahit ako, hindi ko maipaliwanag kung bakit matapos na may matirang isang estudyanteng buhay ay magkahalong tuwa at lungkot ang naramdaman ko. lungkot para sa mga namatay sa masalimuot na paraan, at tuwa dahil sa kakaibang adventure na naramdaman.

pinakawalan kaming mga bihag ng matiwasay... at nabigyan kami ng pagkakataon na makihalubilo at kausapin ang mga "patay" habang tumutugtog ang radioactive sago project.

* * * * *

panalong-panalo ang Battalia Royale experience ko! can't wait for their rerun on september.

Contractual

nagkakilala kami ng dahil sa isang event. nakakatuwa pa kasi hindi nya pala alam na miyembro ako ng grupo, at nakakatuwa kung paano nya akong i-approach ng nakatayo ako sa isang sulok.

"ah, kuya... *habang nakayuko na parang batang nahihiya* diba taga-love yourself ka?"

"yes." (hindi ko alam kung bakit umandar ang pagiging masungit ko nung moment na yun.)

"okey po. punta po kayo dun sa kabilang kwarto. ililista po kasi yung mga pangalan para sa merienda."

"okay." sabay ngiti at punta sa nasabing kwarto.

tuloy tuloy lang ang mga activities nung araw na yun. at pag nagkakasalubong kami, ngumingiti sya, kaya ngumingiti din ako. hanggang sa finally ay natapos ang activities. habang nakatambay sa waiting area at naghihintay ng further instructions mula sa mga nakatataas (kung kakain ba kami, o kanya kanyang uwi na) ay medyo nagkakakulitan na kami. pero bahagya lang. mas nagkakulitan kami nung nasa sasakyan na kami papunta sa lugar kung saan kami kakain. and upon kwentuhan, i discovered something... that he reads my blog pala and he has no idea that it was me!

"wow! ikaw pala si BoyShiatsu."

"yup. ako nga."

at dun na nagtuloy-tuloy ang kwentuhan at kulitan. kung makulit ako, mas makulit sya. nandyan yung sabay kaming kumakanta ng mga opm songs with matching ipit ng boses, then sasabayan ng mga kalokohang pickup lines at kung anu-ano pa... habang nasa sasakyan! panay na lang ang tawa ng mga kasama namin.

dumating kami sa japanese restaurant kung saan kami magdidinner. medyo nag-aalangan siya dahil hindi pala sya sanay kumain ng japanese food, at hindi sya kumakain ng gulay. i comforted him na lang at sinabihan kong tabi na lang kami para ako ang tagaubos ng kung ano mang hindi nya kayang kainin. during dinner, nakakatawa kasi para akong teacher na iniisa-isa ang bawat japanese food na isineserve sa table namin. tinuruan ko pa sya kung paano kumain ng gyoza! pero nairaos naman namin ang dinner. we had an exchange of numbers, at pagkatapos ay kanya-kanya nang uwi.

two days after, nagkatext. mula sa simpleng hi-hello, naging kulitan, at nauwi sa ayaan na inuman. dahil nasa mood naman ako, pumayag na ako. nagkita kami sa ortigas at pumunta sa isang bar. nagsama sya ng kaibigan nya (llater, he told me na baka daw kasi ma-bore sya pag kaming dalawa lang) at magdamag kaming nag-inuman at nagkulitan. may kaunting landian, pero slight lang naman.

nagkasundong pumunta ng obar. syempre, inum-inom pa rin. habang tumatagal, nagkakaroon na ng kaunting flirting at sweetness between me and him. hinayaan ko lang. go with the flow kumbaga. enjoy naman eh. hawak dito, yakap doon. maya-maya pa, may halikan na. hanggang sa patindi na ng patindi ang halikan. when he whispered something.

"i like you."

hindi ko maiwasang kiligin, pero nag-inarte pa ako. siguro kasi takot din ako.

"ewan! adik! talk to me about that pag wala na tayo sa impluwensya ng alak." pero niyakap ko pa rin sya.

natapos ang gabi at nagsi-uwi na kami. at makalipas nga ang isang araw, nagkatext kami at nagkumustahan. at mula sa usapan, at nagkaroon ng kasunduan... we will test the waters of relationship for one week!

hindi ko alam kung dapat ko bang seryosohin yun. honestly, i also like him. pero hindi ko naman inexpect na gusto nya pala talaga ako. but since we're both unsure if we will click, we just decided to put a time limit muna. one week. kumbaga, dry run muna.

the next few days were fun. nagkikita kami madalas. lumalabas. umiinom. the next thing we know, we're past our first week na! nagkita ulit kami at nag-usap... and agreed to have one week contract extension.

if the first week is amazing, more is the second week. mas madalas na ang kumustahan. mas madalas na nagkikita. at mas madalas ang inuman.

isang beses, nasabi ko sa kanya na may inuman ako kasama ang mga officemates ko. tinanong nya kung okay lang daw ba na sumama sya. pumayag ako. at makalipas nga ang isang oras ay dumating sya. syempre, dahil bisita ko sya, i made sure na hindi sya ma-o-op kaya kinakausap ko lang sya ng kinakausap. hanggang sa maya-maya na lang ay nagulat na ako dahil sya na ang gumagawa ng effort para makipagkwentuhan sa mga ka-opisina ko. masayang kwentuhan, hindi pilit! sa daming beses naming lumabas at uminom, noon ko lang sya nakita na ganung kakulit. at ganung ka-sweet! panay ang yakap at halik nya sa akin habang nag-iinuman. syempre, ako naman ay hindi maitago ang kilig. natapos ang inuman ng masaya. at makalipas ang dalawang araw... inuman ulit with my officemates and him. and he's still the same makulit, masaya, at madaldal guy that he was during the first session with my colleagues. the way he tries to reach out to people in my office... hindi ko maiwasang mamangha sa mokong na ito. and my colleagues all have the same reaction... they all like him for me. and dahil dun, i agreed to extend the contract to one more week.

pareho kaming hindi naniniwala sa ligawan, at mabuti naman na ang setup namin ngayon ay nagwowork para sa aming dalawa. hindi ko masasabing mahal ko na siya, it's too early to say that. kahit sya naman, hindi pa rin nya sinasabi na mahal nya ako. basta ang alam namin, masaya kami sa isa't isa at sa setup namin. will this work long time? i don't know. basta ngayon, ineenjoy ko lang kung ano mang meron sa aming dalawa.

nakakatuwa lang na after three years, eto't para na naman akong high school student na kinikilig tuwing maririnig ko yung pangalan nya, napapatalon sa tuwa kapag nagkakatext kami, at talaga namang abut-abot ang saya pag magkasama kami. i just hope that he feels the same as well. at kung ganun man, tuloy tuloy lang ang contract extension namin.