di ko alam kung bakit, pero nababaliw ako sa nutella. may kakaiba syang pinaghalong lasa ng mani at chocolate. peanut na choco or choco na peanut. eh nagkataong mahilig ako sa chocolate at mahilig din ako sa mani (at good thing hindi ako tinataghiyawat dun!). kaya perfect na perfect sa akin ang nutella. kung galit ako sayo, bili mo ako ng nutella, then best friends na ulit tayo! haha!
nung isang araw, may dalang nutella si officemate nung isang araw. at hindi ito mini-nutella na good for one person lang. isang kilong nutella, ayus! kaya hyper na naman kaming magbabarkada sa office during the shift. parang si Sir Charlie lang.
bata pa si sir Charlie, mas bata pa sa akin, kaya siguro hindi ko sya masisisi na makulit sya at talagang mainit. ilang beses ko na rin sya naging client, kaya sanay na ako sa mga kakaiba nyang trip. nandyan yung tipong lights on talaga, nandyan naman yung tipong sa cr kami, or sa sala, or sa kitchen. kinky, yes.
isang beses na pinapunta nya ako sa kanila, kapapasok ko pa lang ng bahay ay nagsimula na agad sya na papakin ako. yup, this time, sa sala ang trip ni Sir Charlie. at ang lakas ng trip niya ngayon. hindi nya ako hinubaran! basta nya lang hinila pababa ang pantalon at brief ko at nagsimulang laruin at kainin si junjun na parang pumapapak lang sya ng nutella. partida, malalaki ang bintana ng bahay nila at katanghaliang tapat yun! so, ayun, kitang-kita ko ang paligid habang ninanamnam nya ako, kasama na ang kaba na baka kung sinong makakita sa amin. at as if hindi pa enough ang thrill kay Sir Charlie, nanlaki talaga ang mata ko ng sinabi nyang may kukunin lang sya sa kusina at wag daw akong umalis sa pwesto ko, at pumikit daw ako.
BS: eh baka may makakita sa akin sa labas.
Sir Charlie: wala yan
BS: naku.
Sir Charlie: sige, pikit mo mata mo.
BS: sige na nga.
pumikit ako at naramdaman kong umalis na si Sir Charlie... kaya binuksan ko ulit ang mata ko! (ang daya lang, haha!) pero hindi pa rin ako gumalaw, hahahaha... nung maramdaman kong pabalik na sya, pumikit na ulit ako.
SC: wag ka magugulat ha.
naramdaman ko na lang bigla, at di ko maiwasan magulat, ng maramdaman kong may ipinahid si Sir Charlie sa putotoy ko! lalo tuloy nagalit, hehehe... pero hindi ako natuwa sa nakita ko. ayun at pinahiran ni Sir Charlie ng nutella ang junjun ko. hindi ko naisip na magandang combination ang hotdog at nutella, plus the fact na ang messy nun.
SC: okay lang yan. lagyan ko tapos unti-unti kong didilaan.
BS: eh nakapahid na eh, wala na akong magagawa.
SC: hehehe...
at parang batang sabik na sabik ay sinimulan na agad dilaan ni Sir Charlie ang pubes ko (na nilagyan nya rin ng nutella). nilagyan nya rin ang buong junjun ko pati na rin ang balls ko (nutella in my nuts? that's nuts!). dahan dahan nya itong dinilaan, talagang inunti-unti nya para daw may thrill. pero ibang klaseng thrill ang bumulaga sa amin.
"kuya..."
may batang babae na sumisigaw mula sa gate ng bahay... at binubuksan nya na ito!
sa pagmamadali, nawala na sa utak namin na may tsokolateng nakapahid sa kabuuan ng bahagi ng katawan ko na hindi dapat pinapahiran ng chocolate. agad kong isinuot ang brief at pantalon ko. saktong pagkaupo ko sa sofa saka dumating ang batang babae sa pinto.
SC: o, bakit ang aga mo? nag-cutting ka na naman?
Batang Babae (BB): maaga kami pinauwi, may meeting ang teachers.
SC: okay. magbihis ka na muna.
BB; ayoko, mamaya na.
at agad binuksan ng batang babae (na kapatid nya pala) ang tv at nanood! habang kami namang dalawa ay nakaupo lang sa sofa. awkward! napapalibutan ng malamig na pawis at halatang ninenerbyos na si Sir Charlie, habang ako naman ay naiirita na sa something mushy down there. the last time na naranasan ko ang ganitong mushiness down there ay nung elementary ako (yes, i will admit, na-poopoo ako sa short ko nun one time, grade 1 ako! hahaha!). bumulong na lang ako kay Sir Charlie kung anong plano nya.
SC: hindi kasi pwede sa kwarto, baka isumbong ako ng kapatid ko sa mama ko.
BS: huh? eh paano itong nasa brief ko.
SC: sorry.
BS: ayoko namang umuwi ng ganito no.
SC: hmmm... sige, cr ka na lang. wash mo na lang.
BS: uuwi akong walang brief?!
SC: sorry talaga.
dahil wal na rin akong magawa, pumunta na lang ako sa cr at nag-instant laba ng brief ko. puti pa naman yung suot ko. and hinugasan ko na lang din si junjun habang nagpapaalam sa butil butil ng nutella na gumagapang pababa sa alulod. sayang. ang daming batang hindi nakakakain ng nutella, tapos eto ako, nagtatapon lang.
paglabas ko ng cr... wala na ang kapatid ni Sir Charlie sa sala. lumabas daw, inaya ng mga kabarkada.
SC: wala na yung kapatid ko. nahugasan mo na?
BS: oo
SC: sayang naman. tara, ulitin natin.
BS: eh pano kung dumating ulit yung kapatid mo?
SC: hindi yan!
bago pa lang huhubarin ni Sir Charlie ang pantalon ko ay ayan na naman at pabalik ng bahay ang kapatid nyang kontrabida. di ko alam kung maaawa ako kay Sir Charlie o magpapasalamat ako sa kapatid nya... ang lagkit kaya nung nutella sa junjun!
sa pagkainis, pinaalis na lang ako ni Sir Charlie. binayaran nya naman ako. naglalakad na ako na kakale-kalembang ang junior ko ng bigla kong na-realize na naiwan ko yung brief kong basa sa cr! hindi ko sinabi sa kanya para mabaliw rin sya, pero hindi katulad ng pagkabaliw ko sa paborito kong chocolate spread.
19 May 2013
05 May 2013
BS on BuhaySosyodad: The Circus 2013
from the title, makikita nyo naman siguro... i'm bad at coming up with meanings for acronyms! maipilit lang, hahahaha!!!
mayo na naman, at isang linggo na lang ay magaganap na ang final act ng pinakamamagarbong palabas sa buong bansa ngayon, circus 2013, na itago na lang natin sa mas maikling pangalan na "halalan."
baranggay official ang tatay ko noon, kaya bata pa lang ako, malaki na ang impact sa akin ng halalan. sanay akong nakasakay sa ibabaw ng owner-type jeep habang namumudmod ng mga sticker, printouts, at flyers na may mukha at pangalan ng tatay ko. sanay akong magbalot ng mga pagkain sa styro boxes para sa mga volunteers (natuto akong magbalat ng nilagang itlog gamit ang kutsara!). minsan pa akong naging "musical director" para sa campaign jingle ng tatay ko. sa gabi naman, naririnig ko kapag nagmi-meeting ang tatay ko kasama ang mga ka-partido nya for their action plan. for the record, masasabi kong naging mabuting tagapaglingkod sa bayan ang tatay ko... sana nga lang ay naging mabuting ama din sya (boom!). minalas lang dahil nadaya sya nung unang beses syang tumakbo bilang barangay captain. and totoong nadaya sya, umamin yung nandaya!
pero di na naman mawawala sa eleksyon yan. yung mga dayaan. yung mga bilihan ng boto. yung mga samu't saring pangako. yung mga platapormang ewan. yung mga song and dance number. yung mga pamimigay ng tubig, pagkain, t-shirt, shorpet, payong, at pera. yung mga pasaringan. yung mga catchy na kanta. yung mga patayan. yung mga paglipat-lipat ng partida... lahat yan, kasama sa circus. sa ngayon, marami nang ibang paraan para mahikayat ang mga mamboboto na isulat ang pangalan ng isang kandidato sa balota, or should i say, para i-shade ang bilog na hugis itlog sa mahabang-mahabang voting ballot. (which makes me think... bilog na hugis itlog... edi hindi na bilog yun! oblong na yun! ang labo!).
nung bata ako, isang linggo bago ang eleksyon, nakagawian na ng nanay at tatay ko na pagplanuhan ang pagboto habang nasa hapag-kainan kami at naghahapunan. kasama kami ng ate ko sa diskusyon, kahit wala kaming idea sa pinag-uusapan nila. nakalakihan ko yun. ang malas ko lang dahil hindi ko naranasan na makisali sa usapang ganun (bago ako mag-18, naghiwalay ang parents ko). at hindi ko alam kung yun ba ang dahilan, pero simula nun ay hindi na ulit bumoto ang nanay ko. si ate naman, isang beses lang bumoto. pareho silang walang planong bumoto sa susunod na linggo, samantalang ako, kesehodang may pasok sa gabi, ay makikipagsiksikan pa rin sa presinto para makaboto-ala-entrance-exam (diba yung shade shade, ganun sa mga entrance exam diba?) at para malagyan ng "incredible ink" ang daliri ko.
isang linggo na lang, pero hindi ko pa naaayos ang listahan ng mga iboboto ko. ni hindi pa ako nakakapunta sa bayan kung saan ako nakarehistro para kilatisin ang mga kandidato (sa ibang bayan ako nakarehistro). sinubukan ko namang tanungin sina ate at si mama para magbigay ng suggestion ng iboboto ko, or kung sino ang gusto nilang iboto at ako na lang ang boboto para sa kanila. and ang ganda ng nakuha kong sagot... "kahit sino rin naman iboto, walang mangyayari, wala namang improvement eh."
yun ang mali! para sa akin, walang karapatang magreklamo ang mga taong hindi bumoboto. in the first place, kaya nga tayo nabigyan ng karapatang ito eh, para gamitin natin, ito ang kapangyarihan natin na baguhin ang mga gusto nating baguhin.sabihin na nating maliit lang ang bilang ng boto natin, pero at least ginamit natin ang kapangyarihang ito. paano kung yung isang boto mo na pala ang magpapanalo sa taong pwedeng magsalba sa lugmok na bayan mo? eh di mo ginamit. tapos magrereklamo kang mahirap ang buhay... sinong may kasalanan?
kagaya ko, si Jack Frost din ay anak ng isang barangay official. kaya habang nasa kotse kami isang beses ay napag-usapan namin kung sino ang mga iboboto namin for senatorial. nakakatuwa na may ilang kandidatong nagkakasundo kami (Riza Hontiveros and Dick Gordon, yay! Grace Poe, Nancy Binay, and Cynthia Villar, nay!) pero may ilan naman na hindi kami masyadong tugma. ang maganda sa usapan naming yun, we voiced out why we will or will not vote for some candidates. pero eto ang pinakatumatak sa usapan namin.
BS: hindi ako boboto ng kahit sinong dynasty, yung may kamag-anak na sa senado, lalo na yung wala talagang experience.
JF: ako rin naman eh. okay lang na di kumpleto yung boto
*nakakita ng poster ni Sonny Angara*
BS: ang pogi ni Angara no?
JF: mas pogi ka dyan (boom!)
BS: tapos sabi ng pinsan ko, maganda daw katawan, kaya laging naka-fit na shirt.
JF: ahhh...
BS: iboboto ko yan, kasi pogi!
JF: hahahahaha!
BS: napanood mo yung bagong commercial ni Jack Enrile? patawa yung kanta!
JF: ang kyut nga nung kanta eh *sabay kanta ng jack enrile theme*. napapaisip tuloy akong iboto sya.
BS: dahil sa kanta?
JF: ang catchy eh!
yan, yan ang halimbawa ng matalinong botante! hahahaha! pero, anu't ano pa man, lahat naman tayo ay may kanya-kanyang basehan ng pagboto. wala naman kasing user manual kung paano ang tamang pagpili ng kandidato. lahat tayo may kanya-kanyang pananaw, at iba-iba ang mga pananaw na yun. ang isang bagay lang na sigurong hindi natin dapat kalimutan ay kung anong lakas at kapangyarihan ang nakasalalay sa mga kamay natin sa pamamagitan ng karapatan nating bumoto, kaya sana ay wag nating ipagdamot sa sarili natin ang karapatan at ang pagkakataon na maging isang superhero sa pamamagitan ng pagboto. wag nang problemahin ang indelible ink na mahirap tanggalin, maglagay na lang muna ng nail polish, stylish pa!
sa mayo 13, sabay-sabay tayong maging bahagi ng final act ng circus 2013, dahil tayo rin naman ang magdedesisyon kung paano ito tatapusin, at tayo rin ang makikinabang sa kung ano mang maging resulta ng palabas, blockbuster man or langawin.
mayo na naman, at isang linggo na lang ay magaganap na ang final act ng pinakamamagarbong palabas sa buong bansa ngayon, circus 2013, na itago na lang natin sa mas maikling pangalan na "halalan."
baranggay official ang tatay ko noon, kaya bata pa lang ako, malaki na ang impact sa akin ng halalan. sanay akong nakasakay sa ibabaw ng owner-type jeep habang namumudmod ng mga sticker, printouts, at flyers na may mukha at pangalan ng tatay ko. sanay akong magbalot ng mga pagkain sa styro boxes para sa mga volunteers (natuto akong magbalat ng nilagang itlog gamit ang kutsara!). minsan pa akong naging "musical director" para sa campaign jingle ng tatay ko. sa gabi naman, naririnig ko kapag nagmi-meeting ang tatay ko kasama ang mga ka-partido nya for their action plan. for the record, masasabi kong naging mabuting tagapaglingkod sa bayan ang tatay ko... sana nga lang ay naging mabuting ama din sya (boom!). minalas lang dahil nadaya sya nung unang beses syang tumakbo bilang barangay captain. and totoong nadaya sya, umamin yung nandaya!
pero di na naman mawawala sa eleksyon yan. yung mga dayaan. yung mga bilihan ng boto. yung mga samu't saring pangako. yung mga platapormang ewan. yung mga song and dance number. yung mga pamimigay ng tubig, pagkain, t-shirt, shorpet, payong, at pera. yung mga pasaringan. yung mga catchy na kanta. yung mga patayan. yung mga paglipat-lipat ng partida... lahat yan, kasama sa circus. sa ngayon, marami nang ibang paraan para mahikayat ang mga mamboboto na isulat ang pangalan ng isang kandidato sa balota, or should i say, para i-shade ang bilog na hugis itlog sa mahabang-mahabang voting ballot. (which makes me think... bilog na hugis itlog... edi hindi na bilog yun! oblong na yun! ang labo!).
nung bata ako, isang linggo bago ang eleksyon, nakagawian na ng nanay at tatay ko na pagplanuhan ang pagboto habang nasa hapag-kainan kami at naghahapunan. kasama kami ng ate ko sa diskusyon, kahit wala kaming idea sa pinag-uusapan nila. nakalakihan ko yun. ang malas ko lang dahil hindi ko naranasan na makisali sa usapang ganun (bago ako mag-18, naghiwalay ang parents ko). at hindi ko alam kung yun ba ang dahilan, pero simula nun ay hindi na ulit bumoto ang nanay ko. si ate naman, isang beses lang bumoto. pareho silang walang planong bumoto sa susunod na linggo, samantalang ako, kesehodang may pasok sa gabi, ay makikipagsiksikan pa rin sa presinto para makaboto-ala-entrance-exam (diba yung shade shade, ganun sa mga entrance exam diba?) at para malagyan ng "incredible ink" ang daliri ko.
isang linggo na lang, pero hindi ko pa naaayos ang listahan ng mga iboboto ko. ni hindi pa ako nakakapunta sa bayan kung saan ako nakarehistro para kilatisin ang mga kandidato (sa ibang bayan ako nakarehistro). sinubukan ko namang tanungin sina ate at si mama para magbigay ng suggestion ng iboboto ko, or kung sino ang gusto nilang iboto at ako na lang ang boboto para sa kanila. and ang ganda ng nakuha kong sagot... "kahit sino rin naman iboto, walang mangyayari, wala namang improvement eh."
yun ang mali! para sa akin, walang karapatang magreklamo ang mga taong hindi bumoboto. in the first place, kaya nga tayo nabigyan ng karapatang ito eh, para gamitin natin, ito ang kapangyarihan natin na baguhin ang mga gusto nating baguhin.sabihin na nating maliit lang ang bilang ng boto natin, pero at least ginamit natin ang kapangyarihang ito. paano kung yung isang boto mo na pala ang magpapanalo sa taong pwedeng magsalba sa lugmok na bayan mo? eh di mo ginamit. tapos magrereklamo kang mahirap ang buhay... sinong may kasalanan?
kagaya ko, si Jack Frost din ay anak ng isang barangay official. kaya habang nasa kotse kami isang beses ay napag-usapan namin kung sino ang mga iboboto namin for senatorial. nakakatuwa na may ilang kandidatong nagkakasundo kami (Riza Hontiveros and Dick Gordon, yay! Grace Poe, Nancy Binay, and Cynthia Villar, nay!) pero may ilan naman na hindi kami masyadong tugma. ang maganda sa usapan naming yun, we voiced out why we will or will not vote for some candidates. pero eto ang pinakatumatak sa usapan namin.
BS: hindi ako boboto ng kahit sinong dynasty, yung may kamag-anak na sa senado, lalo na yung wala talagang experience.
JF: ako rin naman eh. okay lang na di kumpleto yung boto
*nakakita ng poster ni Sonny Angara*
BS: ang pogi ni Angara no?
JF: mas pogi ka dyan (boom!)
BS: tapos sabi ng pinsan ko, maganda daw katawan, kaya laging naka-fit na shirt.
JF: ahhh...
BS: iboboto ko yan, kasi pogi!
JF: hahahahaha!
BS: napanood mo yung bagong commercial ni Jack Enrile? patawa yung kanta!
JF: ang kyut nga nung kanta eh *sabay kanta ng jack enrile theme*. napapaisip tuloy akong iboto sya.
BS: dahil sa kanta?
JF: ang catchy eh!
yan, yan ang halimbawa ng matalinong botante! hahahaha! pero, anu't ano pa man, lahat naman tayo ay may kanya-kanyang basehan ng pagboto. wala naman kasing user manual kung paano ang tamang pagpili ng kandidato. lahat tayo may kanya-kanyang pananaw, at iba-iba ang mga pananaw na yun. ang isang bagay lang na sigurong hindi natin dapat kalimutan ay kung anong lakas at kapangyarihan ang nakasalalay sa mga kamay natin sa pamamagitan ng karapatan nating bumoto, kaya sana ay wag nating ipagdamot sa sarili natin ang karapatan at ang pagkakataon na maging isang superhero sa pamamagitan ng pagboto. wag nang problemahin ang indelible ink na mahirap tanggalin, maglagay na lang muna ng nail polish, stylish pa!
sa mayo 13, sabay-sabay tayong maging bahagi ng final act ng circus 2013, dahil tayo rin naman ang magdedesisyon kung paano ito tatapusin, at tayo rin ang makikinabang sa kung ano mang maging resulta ng palabas, blockbuster man or langawin.
Subscribe to:
Posts (Atom)