Sa-lamang-kero

siguro dahil sa tagal ko na sa ganitong trabaho, alam ko na agad kapag malapit nang labasan ang client ko. pag nadyan na yung mga signs (na naka-mental checklist na sa utak ko), mas ginagalingan ko na, para climax kung climax talaga. para talagang may "magical moment" habang sumisigaw ng "putangina... putangina... shit... shit... shit... SHIT!!!! whew!!!"

pero iba si Sir David... mas magaling ang magic nya kaysa sa akin.

nagtext sa akin si Sir David at pinapunta ako sa motel sa cubao para sa serbisyo ko. pagdating dun, handang-handa na si sir. naka-brief na lang. kaunting kwentuhan muna, dagdag pogi points, nang may itinanong si Sir David.

"kaya mo bang long-playing?"

long-playing talaga? ano to, vinyl disc? ehehehehe... syempre, ano pa ba ang sagot ko?

"oo naman sir!"
"good... matagal kasi ako labasan eh."
"okay po."
"yun palang charge mo, isang putok lang yun?"
"opo."
"pano kung gusto kong marami."
"dagdag po."

pero at the back of my mind, nag-iisip na ako... longplay plus multiple shots equals ultimate pagod... AYOKO!!!

"ahhh... okay. natanong ko lang."

whew! muntik na. so, nagsimula na ang serbisyo. pero hindi pa yata ako nakakakalahati eh nagsimula na agad sa resbak si Sir David.

"extra na agad... 3 hours lang yung room eh..."

wow! natawa ako sa sinabing iyon ni Sir David... makapagtanong tungkol sa multiple orgasms, pero walang pambayad sa regular rates ng kwarto! hahahahaha! pero dahil medyo inatake na rin ako ng libog, nakipagsabayan na rin ako sa hayuk na hayok na client.

napansin ko lang... wala pa yatang 5 minutes ng foreplay, sobrang tigas na agad ng junjun ni Sir David... itago na lang natin sa pangalang Blaine. inisip ko, baka naman talagang tigasin lang si Blaine. so tuloy lang ang palabas.

pa-intense ng pa-intense ang mga eksena. ramdam kong libog na libog na si Sir David at galit na galit na si Blaine. isa-isa nang nagkakaroon ng check mark ang listahan sa utak ko... hindi totoong long playing si Sir David!!! in fact, nararamdaman kong malapit na malapit nang umiyak si Blaine! biglang hinawakan ni Sir David ang ulo ko at inilayo ito kay Blaine...

"teka, naiihi ako."

BASAG!!! lalabasan nga si Blaine... ng ihi! ahehehe... pansamantala kaming tumigil sa ginagawa namin at tumakbo sa cr si Sir David. maya-maya pa ay ayan na ulit si Sir David at si Blaine na medyo malambot na. ipagpapatuloy ko na sana ang resbak ng nag-request si Sir David na pahinga daw muna kami saglit, mga 5 minutes.

"grabe! ang wild mo!"
"ahehehe... sarap naman diba?"
"kaya nga eh... kaso kaya mo ba i-sustain yang ganyang energy hanggang labasan ako?"
"oo naman!"

at makalipas nga ang limang minuto ay sinimulan na ulit namin ang action. mas palaban si Sir David ngayon. at si Blaine naman, bagamat medyo nahirapan, tumigas din matapos ang ilang haplos at dila. paikot-ikot kami sa kama at umiigting na naman ang bawat galaw namin ni Sir David when he called for yet another break!

"teka, ihi ulit ako."
"um... okay..."

umihi ulit si Sir David. ako naman eh humiga lang. medyo nagtataka na ako. bakit ihi ng ihi si sir? binabalisawsaw ba sya?

lumabas si Sir David mula sa cr and... magic!!! super lambot na naman ni Blaine! ako, as far as i can remember, pag matigas ang junjun ko, hindi naman sya lumalambot ng sobra sobra. pero etong si Blaine... from being hard as a rock kanina, ngayon biglang soft as a tissue. parang nilabasan lang... TAMA!!! NILABASAN!!!

"sir, nilabasan na yata kayo ah."
"naku! hindi ah! umihi lang ako. medyo naparami iced tea ko kanina eh."
"okay... tara. tuloy na natin."
"teka lang... break ulit."

walang choice kundi sumunod... pero saglit ko lang sya pinagpahinga. sinimulan ko na agad ang foreplay at ang pagpapatigas kay Blaine. pero napansin ko na parang hirap na tumigas si Blaine this time. lambot na lambot talaga. at ng hinawakan ko pa... HULI KA!!! may patak pa ng cum na lumabas!

"sir... nilabasan ka na eh."
"hindi pa."
"ayan sir oh... may cum pa."
"hindi naman cum yan."
"sir, matagal na ako sa ganitong trabaho... kabisado ko na yan."
"kasalanan mo eh. masyado kang intense mag-play."

aba! at kasalanan ko pa pala! ang galing ng logic!

inis at iritado, naligo na ako at nagbihis. paglabas ko ng banyo... galit na naman si Blaine!

"suck mo ko."
"dagdag bayad sir."
"tangina! ang daya mo naman eh."
"ako pang madaya?"

at dumiretso na ako palabas ng motel. mabuti na lang pala naisipan ko agad na kunin yung bayad bago kami magsimula ng service. or else, malamang, na-magic rin yung bayad ko!

In Your Fez: Kainang Moroccan

kagaya siguro ng karamihan ng mga pinoy, wala rin akong alam tungkol sa Morocco. ang alam ko lang, pirated version ng flag ng Vietnam ang flag nila, ginawa lang green at outlined yung star sa gitna. pero more than that, wala na akong alam. kung di ako nagkakamali, Nacino yata ang last name nya. (ngyarks... korni!) hanggang sa naimbitahan ako sa blogger event ng isang Moroccan-themed restaurant. hindi ako food blogger, pero dahil libre ang pagkain, sugod ako!

the restaurant is called Fez, based sa fez hat ng Morocco (yung kulay pula na may itim na tali), located in Serendra. according to my research (well, not really... according sa kwento ng may-ari), pitong taon nang operational ang Fez. hindi pa BGC ang BGC, hindi pa Serendra ang Serendra, at hindi pa BoyShiatsu si BoyShiatsu, Fez na ang Fez. pero more on the bar market sila since hindi naman talaga matao ang lugar ng Taguig dati. malakas naman at dinadayo, pero dahil sa pagbabago ng lugar, at pagbabago ng market, naisipan nilang i-tap na ang restaurant market. at yun ang tumbok ng blogger event... to launch their new food menu.

wala akong alam sa Moroccan food (pero, modern Moroccan naman daw ang Fez, not purist) kaya hindi ko alam kung paano ko ire-rate ang mga pagkain. besides, di talaga ako magaling mag-judge ng pagkain. basta masarap, pasok na sa akin. so... simulan na natin ang foodtrip! puro sampler size yung mga sinerve sa amin, para nga naman may space pa rin sa tiyan namin sa bandang dulo ng menu. at pasensya na sa pangit na photos, di ako food photographer unlike sa mga kasama ko. hehehehe...

unang inilabas ang pita platter for sharing. may kasamang apat na dips -- hummus, baba ganoush (gawa sa eggplant, chickpea, at garlic), garlic yogurt, at tomato sauce. as a starter, masasabi kong sobrang okay yung pita platter kasi parang patikim sya ng kung anong ie-expect mong lasa ng foods nila. naubos na namin, tsaka ko lang naalala picturan.

sinundan sya ng serving ng dalawang soup in a shot glass. yung isa, roasted pumpkin soup. mahilig ako sa pumpkin soup (pero di ako kumakain ng kalabasa! ahahahaha!) and masasabi kong this one is definitely one of my favorites. lasang-lasa yung pumpkin pero very smooth yung soup. plus the right spices (secret spices daw sabi ni chef), lalong nagkaroon ng character. yung isang soup naman is called harira soup, a combination of slowly-simmered beef and tomato sauce plus the secret spices (ulet) at may design pang vermicelli. i love tomato based foods, kaya sobrang okay sa akin ito. at ibang-iba sya dun sa roasted pumpkin soup. so, ang hirap mamili kung ano sa dalawang ito ang mas favorite ko... parehong panalo eh!

matapos ang nakakaganang soup at pita platter, isinerve na sa amin ang totoong appetizers... merguez sausage and beef wanton cups. yung merguez sausage is a home-made sausage made of sirloin beef and, again, the secret spices, together with caramelized onions. yung chef daw mismo ang nagtimpla nun. yung beef wanton cup naman is fried wanton wrapper topped with beef slices, tomato salsa, at maraming maraming maraming cheese. tinikman ko muna yung sausage... maanghang! pero tamang anghang sya para ganahan kang kumain. nung sinabayan ko ng caramelized onions... wow! yung beef wanton cup, masarap din. mahilig ako sa keso so plus points talaga yung gabundok na grilles cheese sa ibabaw nya.

ganadong ganado na akong kumain talaga ng iserve na nila ang salad.cous-cous salad. lagi kong naririnig yung cous-cous sa mga mediterranean cuisine pero hindi ko talaga alam kung ano sya. salamat kay chef, nalaman ko na isa pala syang uri ng... wait for it... pasta!!! akala ko it's a type of grain or rice. yun pala it's made of flour. you may think that seeing pasta in your salad is kinda weird. but this one, ang asteg. tinuruan pa kami how to eat it. ibabalot daw namin yung cous-cous with sauteed veggies sa lettuce leaf and eat it like lumpia. pero dahil super dami yung cous-cous (or maliit yung dahon), i decided to eat it using fork na lang. hehehe...

umabot na kami sa masarap na part ng course... ang entree! dalawa ang entree na iseserve sa amin. the first one is moroccan kebob. it's the typical kebob (chicken yung sinerve sa amin, pero may option din na beef sa menu) pero served with grilled veggies and cous-cous (instead of rice) and a super-creamy garlic yogurt dip. one of the bloggers (a true-blue food blogger) commented na medyo bland daw yung chicken kebob... but i don't care. basta ako, kain lang ng kain. sarap eh!

next is their best-seller rib-eye steak. now, this one is really not moroccan (palagay ko). pero yung pagkakatimpla nila ng rib-eye... lasang mediterranean talaga (i guess it's the secret spices na naman!). kainis nga lang ang maliit lang yung serving (sampler size, again). nabitin ako sa sarap.

now the part that i am most excited about... dessert! nung nakita ko yung mini-menu na provided sa aming mga bloggers, naintriga na agad ako sa kung ano yung fried cheesecake. i mean... how and why will you fry a cheesecake, diba? pero nung isinerve na sya sa amin at kinain na namin (with a scoop of vanilla ice cream), unanimous ang comment naming lahat... "chef, pwedeng isa pa?!" amazing... a must-try!

i had an amazing course sa Fez. the food is amazing! sayang nga lang at wala kaming chance i-try yung bestseller nilang drink (flying tiger, a combination of 13 spirits in one drink. yes... THIRTEEN!) dahil baka nga naman malasing kami. pero, overall... sobrang na-enjoy ko yung experience.

one thing na kakaiba sa Fez compared sa ibang restaurant is that it is small... siguro mga 30-seater lang sya sa loob. but that's actually something i like. bagay na bagay sya sa mga intimate parties or small events. and the place is wifi-powered, so you can take photos and upload it agad agad!

Fez is located in Serendra, BGC. drop by... di kayo magsisisi!

Agua Bendahe

mahilig ako sa teatro. alam na siguro ng karamihan sa inyo yun. isa talaga ang teatro sa mga bagay na alam kong pwede kong gawin habangbuhay. mahilig talaga akong umarte... at maarte ako! haha!

pero, kadalasan nga ng sinasabi, wala daw pera sa pag-arte. yun ang akala ko.

nakilala ko si Sir Joel. medyo nakakaintimidate. authoritative. halatang commanding. everytime nagtetext kami, hinding hindi nya nakakalimutan sabihin ang mga katagang "basta, humanda ka sa akin!" to the point na actually eh natatakot na ako.

dumating ang araw ng pag-hire nya sa akin. tinext nya sa akin kung saang motel sya naka-check-in. pinuntahan ko ang kwarto at sinalubong ako ng maamong ngiti ni Sir Joel. mali naman pala ang impression ko sa kanya. ibang-iba! ang akala ko, malaking tao si Sir Joel. yung tipong balbas-sarado. yung may tattoo. pero ang nakita ko sa loob ng kwarto ay parang grade 6 na estudyante. medyo slim. may kaliitan. at parang hindi makakabasag-pinggan.

"hello!" bati nya pa sa akin pagpasok ko.
"hi!" sagot ko naman sa kanya.

nagsimula ang maikling kwentuhan habang isa-isa kong tinatanggal ang sapatos at medyas ko at naghahanda ako sa pag-shower. pinauna ako ni Sir Joel na maligo (which is hindi ko normally ginagawa, usually ako yung huling maliligo). pagkatapos maligo ay naweirduhan lang ako sa nakita ko.

nakatapat ang isang bangko sa paanan ng kama, at may katabi itong isang balunbon ng mga itim na tali. tabai nito ay may isang bangkito at may nakapatong na bote ng mineral water.... pero kulay red!

hindi ko na nagawang tanungin si Sir Joel dahil agad syang pumasok sa shower paglabas ko. hindi ko na lang pinansin yung mga props na nakakalat. umupo lang ako sa kama habang naghihintay. maya-maya pa ay lumabas na si Sir Joel... na naka-t-back na itim at may kwintas na chains!

"o, bakit di ka pa sinusuot yun?" sabay turo sa damit na nakapatong sa lamesa.

ahh... required pa pala akong mag-costume! isinuot ko ang kakapirasong brief na nasa lamesa.

"ang hot! bagay na bagay sayo!"
"naku! nambola pa."

inilabas ni Sir Joel ang cellphone nya at may ipinapanood sa akin na video. ganun daw ang gagawin nya sa akin. ano ang nasa video?

isang mamang nakatali sa bangko na parang hostage, mula bibig hanggang paa, at pilit na kumakawala!

WOW!!! may ganung factor pa talaga!

"ewan ko ba. talagang may fetish ako sa bondage eh. okay lang ba?" tanong ni Sir Joel nung nakita nyang medyo naweirduhan ako sa nakita ko sa video. "hindi ko naman hihigpitan yung tali eh. tsaka malambot naman yung tali, so hindi masakit."

wala naman akong choice, hindi pwedeng tumanggi. so pumayag na lang ako. umupo ako sa bangko na katapat ng kama at isa-isang itinali ni Sir Joel ang paa, binti, hita, baywang, dibdib, dibdib ulit, braso, kamay, at lastly ang bibig. dinouble-check nya pa ang bawat tali to make sure na hindi masyadong mahigpit at pagkatapos ng larong ito ay buhay pa naman ako.

"but you have to act as if hirap na hirap ka at gusto mo talagang makawala ha."

paweirdo na ng paweirdo ang setup, pero since nakatali na ako, sige na lang. humiga si Sir Joel sa kama at nakatingin lang sa akin habang unti-unting nilalaro ang sarili nya.

"ang boring mo naman!"

biglang nasira ang mood ni Sir Joel. hindi daw kasi ako gumagalaw. eh paano naman kasi akong gagalaw eh hindi ko naman alam yung dapat kong gawin!

"pilitin mong kumawala!"
"okay po."

humiga ulit si Sir Joel. pero hindi pa sya nakakahiga ng maayos ay tumayo na naman sya... natanggal kasi yung tali sa dibdib at sa baywang ko. eh sinubukan kong kumawala eh!

"wag naman oa. just act."

okay okay... fine... sige na, aacting na!

humiga si Sir Joel at nagsimula akong kumilos na kunyari ay sinusubukan kong kumawala.

"ahhh... hirap na hirap ka na ba? masakit ba?"
*ungol lang si BS*
"hahahaha! hindi ka makapagsalita no!"
*lumakas pa ang ungol ni BS*
"shit! sarap!"

hinubad na ni Sir Joel ang brief nya, at lumantad nga ang galit na galit na junjun. so hindi pala nagbibiro si Sir Joel na nahohorny sya sa nakikita nya... kitang-kita ang ebidensya!

tumayo si Sir Joel at lumapit sa akin, habang ako naman ay todo-acting pa rin na nahihirapang kumawala sa tali. inilapit nya ang bibig nya sa tenga ko at bumulong.

"ano, nahihirapan ka na ba?"
"medyo."
"aba! at sumasagot ka pa ha!"

kinuha ni Sir Joel ang bote ng mineral water na may lamang tubig na kulay red at agad itong ibinuhos sa akin! di naman nakakadiri, tubig lang naman sya na may food color, pero nainis pa rin ako. oa na sa acting to ha! hindi na bondage to eh. TORTURE NA TO!

napansin yata ni Sir Joel na medyo nainis na ako sa nangyayari.

"uy, okay ka lang ba? sorry."
"yah... yah... i'm fine. nagulat lang ako sa..."

hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ay biglang hinila ni Sir Joel ang tali sa bibig ko, dahilan para sumikip ito at talagang hindi ako makapagsalita. natatawa lang na parang demonyo si Sir Joel.

"ayan! sige!"

humiga ulit si Sir Joel sa kama at nagsimula nang magjakol. habang nagjajakol, nagbibigay sya sa akin ng command na kailangan kong gawin.

"imagine mo malamig dito sa kwarto, giniginaw ka." sa isang pitik, bukod sa pagpupumilit na kumawala sa tali, ay nanginginig na ako.
"kunyari di ka na makahinga, sikip na sikip ka na." at bigla akong asthma attack.
"pero bigla kang nakawala, nakalas mo yung tali sa dibdib mo." at sa isang kabig nga ay naputol yung tali sa dibdib ko.
"kaso may dumakip sayo sa likod, tapos pinatuwad ka at binottom ka!"

mag-rereact sana ako na hindi ko alam ang pakiramdam ng nabottom kasi di naman ako nagpapatira (except dun sa, well, alam nyo na)... pero hindi na lang ako nagsalita ng napansin ko na may bag dun sa gilid nung kama. mahirap na, baka kung anong laman nun! tumuwad na lang ako ng bahagya (nakatali pa yung lower part ko sa bangko) at nagsimulang umungol na may kasamang sakit.

"sige... lakasan mo pa!"

palakas ng palakas ang ungol ko, pero sa totoo lang ay nagagaguhan na ako sa nangyayari... hindi ko na ma-gets yung sense at nagmumukha na akong isang malaking tanga.

"lakas pa! sige! malapit na ako!"

nilakasan ko pa ang pag-ungol na may kasamang pagmumura... hanggang sa napamura na rin si Sir Joel.

tapos ang palabas.

"hehehehe... ang hot mo!" puri nya sa akin.
"hahaha!" tumawa na lang ako, pero kung lalagyan ng subtitles yun, ang nakasulat ay "putangina mo! pinagmukha mo lang akong tanga. ginawa mo lang akong laruan. for sure pinagtatawanan mo na ako!"

inutusan nya akong maligo na. at pagkaligo ay iniabot na nya sa akin ang bayad. standard rate. wala man lang dagdag. i guess hindi pang-famas or pang-emmys yung acting ko. nakakainis. ang daming effort, tapos wala man lang tip. pero dapat tuloy tuloy pa rin ang acting.

"salamat po sir. nakakahiya, hindi na kita namasahe."
"okay lang yun. next time na lang."
"sige po. salamat po sir."

lumabas ako ng motel at agad na dumiretso sa abs-cbn para umattend ng workshop. malakas ang loob kong mag-audition, may credential na ako eh. pag tinanong ako, anong roles or characters na ang nagampanan ko. with conviction, i will say... HOSTAGE PO!

Sa Ngalan Ng Ama

hindi ako ampon. matapos kasi mabasa ng karamihan ang blog ko tungkol sa tatay ko (read here), maraming nag-akala na ampon ako. pero hindi po. although, minsan, naisip ko, mas mabuti pa siguro kung naampon na nga lang ako.

* * * * *

kamakailan lamang ay nakilala ko si Sir Marlon. isa syang pinoy pero naka-base sya sa ibang bansa. umuwi sya dito one time for a week-long vacation at naisipan nyang makipagkita sa akin. pero bago pa man nun, isa na sya sa mga madalas kong nakakausap sa email. isa rin sya sa mga malugod na tumulong sa akin financially ng inatake ako ni Peggy 2.0. kaya ganun na lang ako ka-excited to meet him for dinner.

"ipapakilala kita sa anak ko." proud pang sabi nya sa akin a few hours before our dinner. nakakatuwa naman.

dumating ang oras ng hapunan at nagkita kami ni Sir Marlon kasama ang anak nyang lalaki. and, nope, we're not talking about an infant or a toddler. not even a teenager. we're talking about a 20-year old guy na sobrang ganda ng katawan at ang gwapo talaga! sa totoo lang, natulala ako sa anak nya... ang hot! ipinakilala nya ako sa anak nya and then we went to a japanese restaurant for dinner.

bagamat pagod mula sa maghapong pagliliwaliw sa maynila, heto't all smiles pa rin si Sir Marlon. nakakatuwa sila panooring mag-ama kasi para lang silang magbarkada. hanggang sa nagsimula kami kumain at doon nagsimula ang pagkainggit ko lalo.

kahit malaking bulas at binatang-binata na ang anak, parang beybi pa rin kung ituring sya ni Sir Marlon. at hindi naman pumapalag ang binata. in fact, mukhang naaappreciate nya ang paglalambing ng tatay nya.

"he's really a sweet kid." pagyayabang ni Sir Marlon. "right son?"

natawa lang ang anak.

"do you like your food?" tanong ni Sir Marlon sa anak nya.
"yes."
"do you wanna say anything?"
"i love you dad."
"daddy loves you too."
"i know."

at biglang hinalikan ng anak sa pisngi ang tatay nya. gusto kong matunaw sa inggit sa nakita ko.

* * * * *

nung 10 years old ako, naaalala ko yung time na nagluto ako ng pancit canton.dinamihan ko yung luto dahil alam kong hindi pa kumakain ang nanay at tatay ko ng almusal. pagkatapos kong magluto, dinala ko sa labas ng bahay yung pagkain kung saan nakaupo ang tatay at nanay ko na nagbabasa ng dyaryo. umupo ako sa lamesa at nagsimulang kumain. sa kalikutan ko, natabig ko yung baso ng kape ng tatay ko. natapunan ang tatay ko. at sa biglang galit nya ay agad nyang nilamutak ang dyaryo at ipinalo sa braso ko. naiyak ako hindi lang dahil sa sakit ng palo, kundi sa sakit ng mainit na kape na tumapon din sa akin. agad naman akong pinunasan ng nanay ko at sinabihang pumasok sa loob ng bahay. ikinuha na lang ako ng nanay ko ng pancit canton at nagtira ng marami para sa tatay ko, kasama ang isang bagong baso ng kape. naubos ang kape pero hindi nagalaw ang pancit.

* * * * *

"he respects my sexuality, he has no issues with it." sabi ni Sir Marlon habang busy ang anak sa kaka-browse at kakatawa sa mga photos na nasa digicam nila.
"edi mabuti po kung ganun."

tuloy tuloy lang kami sa dinner at sa kwentuhan. matapos ang dalawang serving ng green tea ice cream for dessert, naglakad na kami papunta sa hotel kung saan sila naka-check in. ihahatid namin ang anak ni Sir Marlon bago kami lumabas for gimmick.

"dati, totoy na totoy pa yang anak ko. pero ngayon, ang laki laki na. mabuti nga at hindi nagbago. malambing at mabait pa rin."
"mabuti at hindi ka sinasagot or binabara."
"naku! nagkakasagutan din kami nyan. pero na-instill ko sa kanya yung rule na hangga't kaya naming hindi mag-usap pag mainit ang ulo namin, hindi kami mag-uusap. kailangan pareho kaming malamig, para mas magkaintindihan kami. at hindi kami nagsasakitan physically. hindi ko kayang saktan ang anak ko."

* * * * *

lasing ang tatay ko habang nasa sala kami at nanonood ng home along da riles. gumagawa ako ng project sa filipino nun... book report ng florante at laura. pero kailangan maganda. hindi pwedeng typewritten lang. kailangan kabog sa presentation. naisipan kong humingi ng pera sa tatay ko pambili ng cartolina at mga crayons.

"putangina! pera na naman! gastos na naman!"
"pambili ko lang ng cartolina. kailangan sa project eh."
"cartolina. cartolina. kumuha ka ng dyaryo dyan, pagtiyagaan mo."
"ano ba naman yan! kapag si ate, kahit anong ipabili, bibilin agad. pag ako, para naman sa project ko, pagdadamutan." at umakyat na lang ako sa kwarto at umiyak.

naramdaman kong umakyat ang tatay ko, kasunod ang mabibilis na hakbang ng nanay ko. inabutan nila akong nakadapa sa kama at humihikbi.

"gago kang bata ka. sumasagot ka na ha." pagbabanta ng tatay ko.

hindi ako nagsalita at hindi ako natitinag sa pagkakadapa. ang nanay ko naman ay iyak ng iyak at pinipigilan ang tatay ko. hanggang sa maramdaman ko na lang ang mahabang mga kuko ng tatay ko na kumalmot ng dahan dahan pero madiin sa likod ko.

"tarantado ka ha! ayaw mong magsalita!"

isa pang madiin na kalmot. naramdaman ko na nagsugat ang kalmot, at nagdugo. pero hindi pa rin ako bumabangon sa pagkakadapa.

"putangina mo! ako ang tatay dito! wag mo akong yayabangan!" at bumaba na ang tatay ko. syang yakap sa akin ng nanay ko at doon na ako umiyak ng tuloy tuloy.

* * * * *

pagdating sa hotel, higa na agad sa kama ang anak ni Sir Marlon at naglaro ng mga games sa psp. kami naman ni sir ay dumiretso muna sa kwarto nya para magpahinga saglit. dito na rin nagsimula ang medyo sensitibong pag-uusap namin.

"i can sense a very smart guy in you, and i am really really worried about what's going on. you being sick with nothing in your pocket. you being a masseur. when in fact i see that you can definitely be a successful guy."
"ewan. lack of opportunities siguro. hindi ko rin alam eh."

at tuloy tuloy lang ang usapang heart to heart. sa bawat sinasabi ko, may pangsalo si Sir Marlon. at nakita ko na lang ang sarili ko na naiiyak, pero nandyan lang si Sir Marlon at mahigpit na nakayakap sa akin.

"hang on. things will be rough. times will be hard. but that makes you a stronger and better person. and there will be people for you. i am here. hindi man kita kadugo or kamag-anak, but i treat you as a son na rin. i will always be here for you."

* * * * *

ilang araw bago ang high school graduation, tinanong ko ang tatay ko kung gusto nyang mag-martsa kasama ko sa graduation.

"may honor ka ba?"

hindi ako makasagot. wala kasi ako sa honor list. or kahit anong special academic excellence award.

"eh bakit pa ako sasama, wala ka naman palang honor? sayang lang oras. nanay mo na lang."

at wala na akong chance. sa pagkakataong yun, ramdam ko... na hindi kailanman magiging proud sa akin ang tatay ko.

* * * * *

ang sarap sa pakiramdam na nakakita ako ng tatay kay Sir Marlon, isang tao na ni hindi ko kadugo pero talagang nakitaan ko ng genuine na pag-aalaga at concern sa akin. minsan, iniisip ko... ano kaya ang nangyari sa akin kung kagaya nya ang tatay ko? siguro nakatapos ako ng pag-aaral. siguro nakahanap ako ng magandang trabaho. siguro maganda ang estado ko sa buhay. pero naisip ko rin... kung ganun ang naging buhay ko, ganito kaya ako katatag at kalakas?

* * * * *

bumalik ng maynila si Sir Marlon kailan lang. at bagamat nagkasundo na kami na magkikita kami, hindi ito natuloy. excited pa naman akong makita sya at maikwento sa kanya ang mga pagbabagong nangyari sa akin after ng huli naming pagkikita. parang batang naghihintay sa ofw nyang tatay, inabangan ko talaga ang araw na magkikita kaming muli para makapagkwentuhan. kaya laking lungkot ko ng hindi kami nagkaroon ng pagkakataon na magkita. umasa akong magkakaroon ng tatay kahit sa isang gabi lang, pero nabigo ako.

* * * * *

kailan lang ay nalaman kong may cancer sa apdo ang tatay ko. naospital sya ng ilang araw pero hindi ko sya dinalaw. sabi ng ate ko, hinahanap daw ako. pero di ako naniniwala. hindi ko alam kung tama ba o mali ang naging desisyon ko na hindi pa rin sya kausapin. hindi ko alam kung magiging huli na ba ang lahat. wag naman sana. dahil may gusto pa akong gawin. isang bagay na itinuro sa akin ni Sir Marlon.

* * * * *

"kahit anong laking kasalanan ng tatay mo sayo, wag kang magmatigas sa kanya. reach out pa rin. hindi dahil sa iyon ang tamang gawin. pero para at least, sa huli, nasabi mo na kahit gaano kalaki ang kasalanan nya sayo, wala kang naging kasalanan sa kanya. kahit hindi na pag-respeto sa kanya bilang tao. pag-respeto na lang sa kanya bilang isang ama."